verGáápalos

Daar gaat ie dan, m´n laatste blog......
Wat was de afgelopen week een feestje. Hoe bizar om op de eilanden te zijn waar zo´n baanbrekende en belangijke theorie onstproten is. We zijn op 3 (van de vele vele) eilanden geweest en alledrie waren ze weer heel verschillend en prachtig. Bijv. de jongere eilanden zijn nog veel lava-achtiger en de oudere hebben ook al hoge bomen en andere vegetatie in de kraters. En dan natuurlijk de bekende verschillen tussen de dieren die zich aan de leefomstandigheden hebben aangepast.

Het 1e eiland is een aaneenschakeling van 5 vulkanen en is nog relatief jong. (hoe westelijker het eiland, hoe jonger en ook hoe actiever). Langs de kust groeien veel mangrove bossen. Prachtig. En op het binnenland veel groene struikachtige boompjes en veel cactussen. Daartussen grote vlakken zwart van de lava. Heel afwisselend dus.

We hebben gewandeld, paardgereden, op de boot gezeten en gesnorkeld. Tijdens het wandelen veel landschildpadden gezien. Bizarre beesten hoor. Ze zijn enorm en hebben zo´n vreemd ET-koppie. Oh ja en ze eten ontzettend smerig :-)
Het snorkelen was fantastisch, alsof je in een aquarium van seaworld zwemt. Tussen de lavarotsen leeft vanalles en het heeft allemaal vooral erg veel kleur. Vissen in alle soorten en maten: zwarte met knalgele lippen en felblauwe ogen die wat onnozel kijken, gestreepte vissen, vissen met een soort blauwe gloed over zich, prachtig. Verder zwommen nog met ons mee: zeeschildpadden, roggen en zeeleguanen. Echt onwerkelijk om daar gewoon tussen te zwemmen. En kon ik vroeger niet zo goed snorkelen (ademen door zo´n buisje ging me niet zo goed af en met alleen A en B voel je je toch net iets minder ´thuis´ in het water :-), het ging nu perfect!!! Dus lange tijd liggen dobberen in het blauwe water.

Het weer was heerlijk en standaard aan het einde van de (elke keer weer een indrukwekkende) dag gingen we op het strand bij een piepklein terrasje gezellig een biertje of een cocktailtje drinken bij de zonsondergang, waarbij de leguanen dan gewoon ook op dat terrasje zaten.
De 2e dag zijn Jan en ik gaan paardrijden.....en ja hoor ik had een vreetzak als paard. Dus draf naar een eetplekkie, vol in de rem, eten, aangespoord worden door de paardenmeneer (naar mij luisterde hij he-le-maal niet) en weer draf naar het volgende struikje. Omdat mijn paard dus constant in de weg stond voor de andere paarden had ie met alle andere paarden ruzie en werd hij steeds gebeten.....op een gegeven moment ging hij zelfs stijgeren.....dus aan avontuur ook dit keer weer geen gebrek. En dit alles in beeldschone natuur en door de klim die we maakten met prachtige vergezichten (en door het steeds stilstaan had ik uitgebreid te tijd om daarvan te genieten :-) .
We zijn naar de op 1 na grootste krater ter wereld gereden, meer dan 10 km doorsnee. Probeerde me voor te stellen hoe dat was toen het nog vloeibare lava was, maar dat ging me wat boven m´n hoedje. Indrukwekkend. Daarna een wandeling, over lava, lava en nog eens lava, naar kraters. Door de vele kleuren en met hier en daar een uit de kluiten gegroeide cactus, was het net een soort vreemd maanlandschap (al moet ik dat op één van m´n volgende reizen nog wel even gaan checken ;-) .
In de verte konden we de rookpluimen zien van de uitbarsting die gaande was op Fernandina. Daarna heeft mijn paard zich weer anderhalf uur etend een weg naar beneden gevochten en was ik best wel blij weer op mijn eigen voetjes verder te mogen :-)

Na heerlijke dagen op eiland 1 (Isabella), gingen we tijdens de zonsopgang met de boot naar Santa Cruz, het meest bewoonde eiland van de galapagos. Daar hebben we ook mooie wandelingen gemaakt en zijn we naar het Darwin centrum geweest. Daar zie je de verschillen tussen bijv. de landschildpadden van de verschillende eilanden. Op eilanden met hoge vegetatie hebben ze een veel langere nek en is het schild wat teruggeweken, zodat ze die nek helemaal naar de boompjes kunnen strekken.
Maar helaas ook de evolutie doorstaan: de muggen (wat was precies hun functie in het grotere geheel?)...dus weer een mooie verzameling bulten te pakken, terwijl de rest amper gebeten is....Hmmm misschien wat minder suiker gaan eten?

De laatste dag zijn we naar een ander eilandje gegaan (floreana). Eerst waren ook mam en co nu getuige van de zuid amerikaanse manier van gaan. 3 verschillende (zeer ongeloofwaardige) verhalen waarom de boot niet zou kunnen gaan en of we even extra wilden betalen.....nee dus. M´n spaans tot het uiterste gerekt en uiteindelijk zaten we (2 uur te laat weliswaar) op een boot naar Floreana (met een prive boot & gids ook nog!).
Op dat eiland wonen zo´n 100 mensen en is superstil. Voor mij het mooiste eiland van de 3 die we gezien hebben. In de haven liggen de zeeleeuwen gewoon te zonnen, staat de pelikaan op een hoekje, zwemt er een haai of een schildpad langs de boot, zie je kleine pinguins en vliegen de blue-footed boobies over en plonzen ze als een pijl in het water om te vissen. Je komt ogen te kort.
We zijn met een enorm oude jeep het binnenland ingegaan en toen we aankwamen was de jeep dan ook niet meer aan de praat te krijgen, dus met een chiva weer terug. We hebben daar een waterbron gezien en een grot waarin de eerste mensen 2 jaar gewoond hebben. Met dat uitzicht snap ik dat ze geen haast hebben gemaakt een huis te bouwen, wow!
Daar hebben we na -de zeer hete wandeling- zo prachtig gesnorkeld. Meer in open zee dit keer. Er waren hele scholen vissen die de prachtigste figuren maken als geheel. Hoe doen ze dat toch allemaal dezelfde kant op (eentje voor ´knagende vragen´ car, heb er trouwens nog meer verzameld, dat wordt googelen :-)
Op de 2e snorkelplek waren ook zeeleeuwen die met je komen spelen. Ze zwemmen om je heen, onder je door en maken de leukste buitelingen. Deze dieren zien er altijd zo ontzettend tevreden uit. Ze kwamen zelfs zo dicht bij je gezicht dat het leek alsof ze je een kusje gingen geven. Echt waanzinnig!!! Ik heb in het water gelegen tot ik door en door koud was, gewoon omdat ik er nog niet uit wilde.

Het was dé perfecte afsluiting van een superreis. Vandaag in Quito is omgevlogen (het heeft zowaar niet geregend....) en dan morgen heel vroeg naar het vliegveld. Ik heb m´n tas -met enig geweld- volgestouwd en gelukkig kan de rest met mam, john en jan mee. Ik moet heel vroeg naar het vliegveld, ivm de mallemolen omdat ik via Amerika vlieg....jammer dat die gasten geen humor kennen, kan een hoop leuke grapjes bedenken, maar ik zal me maar even een keer gedragen.
Ik vlieg ong 16.00 NL tijd en kom dan woensdag begin van de middag aan, lange dag, maar ben het reizen inmiddels gewend.
Ik krijg alleen m´n hoofd er nog niet helemaal omheen dat ik nu echt terugga....

Liefs
sje