Van verbazing in verbazing

Jeetje wat kun je toch een hoop meemaken in een korte tijd! (Foto´s staan bij het vorige bericht)

Met de spierpijn in de benen van carnaval zijn we de volgende ochtend supervroeg op weg gegaan naar het dorpje vlakbij Machu Picchu. Genoten van een prachtige treinrit. Om vervolgens de volgende dag om 4.15 op te staan en op naar de bus. We wilden zo vroeg, om op tijd te zijn om ons in te schrijven voor de huayna picchu, dé berg die je altijd op de foto´s ziet en waar maar 400 mensen per dag op mogen. Dus we zijn als een speer machu picchu doorgevlogen en na een poos wachten hadden we kaartjes voor 10.00!!! Jippie. Daarna een prachtige toer met een goede gids. Wat een bijzondere ervaring. Alle andere sites die we tot nu toe hadden gezien zijn grotendeels verwoest door de spanjaarden, maar machu picchu hebben ze nooit gevonden (omdat de inca´s het eerste stuk van de incatrail vanaf cusco hebben verwoest) en heeft 400 jaar onder de jungle verstopt gelegen. Niet alleen het dorpje Machu Picchu (zo heet het eigenlijk helemaal niet, maar ze weten de echte naam niet, dus is het vernoemd naar de berg die ervoor ligt, waar ze de naam wel van weten) is enorm indrukwekkend, ook de omgeving was een verwennerij voor de ogen. Hoge bergen geheel begroeid met jungle en deep down de rivier. En in de ochtend was het nog slecht weer, waardoor het geheel enorm mysterieus werd door de wolken die er hingen. Prachtig. Was er maar de mogelijkheid om een keertje terug in de tijd te kunnen, gewoon om even als een vliegje op de muur mee te kunnen kijken hoe het er hier zoveel jaar geleden aan toe ging!

De klim de berg op was best pittig, omdat je vet steil omhoog ging, maar zoooooooo de moeite waard. En toen we een poosje boven waren trok het helemaal open en konden we MP onwijs mooi onder ons zien liggen. Wederom heeft mijn camera overuren gedraaid. Maar ook heb ik gewoon een poos op een steen gezeten, MP3 op en proberen te beseffen waar je bent, met een uitzicht op alleen maar bergen en 1 open stuk is dan een goed bewaarde inca-stad. Wat uniek om dit mee te maken. Na de prachtige klim, uren boven genieten (waren namelijk ook nog ruinies daarboven, ¿HOE? hebben ze dat in godsnaam voor elkaar gekregen.....dat is een vraag die we ons geregeld stellen hier) en afdaling, zijn car en ik nog MP ingegaan om wat foto´s te maken en ons nog steeds verbazend over alles wat er om ons heen was.
Moe, tevreden en dankbaar rolden we ´s avonds laat onze bedjes in in Cusco.

Om vervolgens de volgende dag sites om cusco heen te bezoeken. Per paard dit keer. Maar we zaten nog geen kwartier op de paarden of er komen emmers water naar beneden (geen carnaval dit keer, maar gewoon uit de lucht). Onze (bij de toer afged(w)ongen) poncho´s waren hier ook niet tegen bestand en binnen een mum van tijdzaten we drijfnat en vernikkelend op onze knollen, die van Lynn gleed zelfs uit door alle modderstromen. En hoe mooi de omgeving dan ook is (door de heuvels van cusco heen hobbelen is geen straf), als je eenmaal door en door koud bent....dan is het niet zo leuk meer. Dus hebben we de paardenjongen vriendelijk bedankt en zijn we met een klein busje naar cusco teruggegaan.

Om daar ´s avonds de bus naar Nazca te pakken. Lynn bleef daar en car en ik gingen een omweggetje van 14 uur en weet ik hoeveel kilometer maken :-). We hebben in de bus eerst 5 uur achter elkaar liggen (jep liggen, want dit zijn ´slaap´ nachtbussen) kletsen en daarna nog een stuk geslapen, mijn eerste nachtbus ging dus retesnel! De bus had (natuurlijk) vertraging en na 16 uur waren we dan in Nazca. Een stadje dat je bereikt na urenlang door een soort maanlandschap te rijden. Steen, ´droge´ bergen, hier en daar een cactus en verder niets. Heel apart. Daar zijn we direct naar het vliegveldje gegaan om over de nazcalines te vliegen. WOW. Supergrote tekeningen van belangrijke dieren en figuren op een meerdere hectares groot stuk land (pampa´s), waarvan ze vermoeden dat het was om de goden gunstig te stemmen voor de oogst. Niet te bevatten en niet te beschrijven. (wederom ¿HOE?) We hebben genoten in het piepkleine vliegtuigje en moesten elkaar af en toe even knijpen. Eergisteren nog in de supergroene omgeving van Machu Picchu
en nu op de dorre hete droge pampa´s. En 2 overblijfselen van volken waar we nog maar zo weinig over weten en waar we zulke ongelooflijke nalatenschappen van mogen aanschouwen. Nazca is ruim 2000 jaar oud en MP zo´n 500 jaar oud, maar beide met de eigenschap je heel klein en tegelijkertijd dankbaar te laten voelen. Wat een ervaringen!

Deze ervaringen hebben we even herkauwd met een ontbijtje van kip en patat :-), dat doet de mens goed en vol van geestelijk en lichamelijk voer zijn we op weg gegaan naar een oase een paar uur van Nazca vandaan. En daar was het zo heerlijk warm!!! Wat een feestje. We stapten uit en hebben ons staan vergapen aan de enorme zandduinen waarmee het durpje dat rond de oase ligt omringd is. En natuurlijk meteen slippertjes en een korte broek aangetrokken. Na een aantal maanden in de andes, was dit klimaatje een weldaad. En dat riepen we dan ook constant hardop.
Licht overprikkeld door alle ervaringen van de afgelopen dagen en het chronische slaapgebrek gingen we maar vrolijk aan een biertje :-) De man van het restaurant zag ons wel zitten en liet gratis kannen met pisco sour aanrukken. Voor degenen die dat kennen, pisco sour + een kan = een boel vrolijkheid. We hebben dan ook heerlijk geslapen.

Om de volgende dag he-le-maal niets te doen, behalve aan de rand van het zwembad keihard te genieten van het zonnetje en alles even te laten bezinken. Wat een feestje!
´s avonds ben ik een zandduin opgeklommen met een jongen die van daar kwam. Car kreeg les in armbandjes knopen en bleef bij de oase. En toen we eenmaal bovenop kwamen was het uitzicht zo surreeel (hoe schrijf je dat....?). Tot waar het oog reikte alleen maar zandduinen. Met de mooiste lijnen en schaduwen. Ik was zo onder de indruk dat ik in mijn beste spaans uit heb gelegd dat ik even moest gillen. Dat vond hij wel een goed idee, dus hebben we met z´n 2en keihard de woestijn in gegild, lekker joh!!! Daarna hadden we leuke gesprekken over het hindoeisme en hebben we zelfs nog in de lotushouding zitten mediteren, terwijl hij allerlei verzen aan het opzeggen was. Bijzondere ervaring boven op een door de zonverwarmde zandduin en een ondergaande zon. Once in a lifetime experience en echt ongegeneerd van zitten genieten :-). En ik ben nog steeds bezig het zand uit m´n oren te peuteren.

´s avonds weer de nachtbus in (best wel die-hards.....) op naar Arequipa. Daar zijn we nu. Een stad, waar we Lynn en maarten weer hebben ontmoet vanmorgen en we morgen (eeh vannacht) om 3.30 op een 3 daagse toer door de colca canyon gaan.....ach ja, als je er toch bent :-)
Kortom, we zitten niet stil en het is echt Genieten met de hoofdletter G.

Bij het vorige bericht heb ik wat nieuwe foto´s geplaatst. Aantal uit Peru en nog een aantal uit Ecuador, staan wat door elkaar, maar ben nu wel klaar met de computer. Ik ga nu de meneer van de DVD´s eens aan z´n mouw trekken, want zit hier nu echt al heel lang. Maar wil echt perse m´n foto´s op DVD hebben, want als er nu iets met m´n kaartje gebeurt....daar wil ik liever niet aan denken. En ach ben weer lekker bij met bloggen op deze manier én heb strakkies m´n foto´s veilig op DVD!

Liefs
Sje