Colombia
Blijf op de hoogte en volg Esther
03 Juni 2013 | Colombia, Villa de Leiva
Hoi, hoi,
hoe is het in het hollandsche? Hopelijk alles goed, met de belofte van wat mooier weer!
Hier in Colombia is alles prima, meer dan prima zelfs. Tijd vliegt, we zijn hier alweer bijna een maand en genieten onze kont eraf!
De overtocht van Panama naar Colombia was een waar avontuur. De eerste drie dagen zijn we door de san blas eilanden gevaren. Hier hebben we gekayakt, een groot vuur gemaakt op een onbewoond eiland (en bijna achtergelaten door de ietwat wereldvreemde-dr jekyll mr hyde- kapitein), 's nachts gezwommen in de zee met een snorkelmasker om de fluoricerende algen te zien, kreeft gegeten, verse tonijn gevangen, op het dek geslapen in een hangmat onder de miljoenen sterren...kortom genoten van de rustige dagen in en om de eilanden. Daarna was dan de grote zeeoversteek van 30 tot 45 uur. We begonnen 's ochtends vroeg met varen en iedereen was zwaar aan de zeeziekmedicijnen en hing wat lamlendig op t achterdekdek, vanwege de hoge golven en de bliksem. Maar ineens riep iemand: een dolfijn....dus iedereen naar het voordek. En wow, het was niet 1 dolfijn, maar een groep van wel 10 en er bleven maar dolfijnen bijkomen, tot er wel 30 dolfijnen voor ons uit zwommen. Springend naast de boot, zwemmend voor de boot, spelen met de stuwing van het water. En dat op 1 meter afstand van onze voeten. De boot ging als een achtbaan op en neer, maar niemand voelde zich zeeziek in dat half uur dat de dolfijnen om onze boot heen speelden. De uren erna zijn een beetje in een waas voorbij gegaan. Al was het uit het raampje kijken van ons minikamertje naar de constante bliksem en de fluoricerende algen die opspoten rond de boot wel een fijne afleiding.
Na 30 uur waren we in Colombia, vaste grond onder de voeten!! Cartagena was prachtig, maar snoeiheet en hoge luchtvochtigheid. Na een paar dagen rondwandelen in de oude stad en tussen de kleurige huisjes zijn we meer naar het noorden gegaan. Een paradijslijk gehucht aan de carribische kust. Lege stranden, prachtige natuur en zo'n 45 graden met 70% luchtvochtigheid. Makkie an dus. Fijn dat we onze hangmatten nog hadden, die op het strand tussen wat palmbomen opgeknoopt en dan is het fijn de dagen doorbrengen. Zeker toen we zagen dat er aapjes die palmbomen gebruikten om van de ene kant van een soort moeras naar de andere kant te komen. Ze waren supernieuwsgierig en bekeken ons vanachter de bladeren (zie foto).
Na een aantal peentjes zweten-hete dagen aan de kust gingen we met de nachtbus de bergen in. De afstanden zijn hier lang, dus een 12 uur durende tocht is handig in de nacht. Maar wat doen ze hier, de airco gaat op zo'n 5 graden in de bus. Dus locals lopen met dekens, mutsen, wanten en kussens de bus in om de nacht door te komen, Wij hebben dat niet, dus we hadden zowat onze hele tas aan, lange broek en fleece dus niet voor niets meegenomen :)
Het dorpje waar we heengingen lag aan het einde van een lange en knapperig groene canyon. De koude busreis was snel vergeten door de mooie uitizchten waar we vroeg in de ochtend op getrakteerd werden. Er was zoveel te doen in de omgeving dat we bijna een week zijn gebleven. Daarnaast was het een erg leuk hostel met een leuke groep mensen (en ze hadden kolonisten van catan!!!!!). In de omgeving kon je van pittoresk dorpje naar pittoresk dorpje hiken over een oude camino, was er een 160 m hoge waterval en geweldige markt (wat is het heerlijk om weer in zuid amerika te zijn, overdosis vitamine C door al het heerlijks hier).
Hoogtepunt was meedoen met de colombiaanse sport Tejo. In het kort: je gooit een ronde platte steen van zo'n 2 kg (de tejo) naar een bak met dikke klei waarin 2 zakjes met buskruit zijn gestoken. Met het doel deze te laten ontploffen met een (kei)harde knal. En oh ja, veel bier erbij drinken. Briljante sport dus!!!!
Ik was ook nog eens de eerste die de steen daarwerkelijk op het buskruit gooide (niet gehinderd door enige vorm van aanleg, gewoon puur geluk, helft van de tijd haalde mijn tejo de klei niet eens). Een avond om niet snel te vegeten.
Het koelere klimaat in de bergen beviel ons prima, na de breinverwekende hiite, dus op naar een ander bergdorpje. Hier kwamen we in het hostel van mn dromen, Een gigantische tuin, uitzicht op de bergen, een bed van 2,5 bij 2,5 (ik ben hier zelfs vaak te groot voor de bedden), 4 (knuffelgrage) kittens,fruitbomen in de tuin en een eigenaresse met een oneindige bak met moederliefde en perfect verstaanbaar spaans. Ook hier was vanalles te doen. Een mooie wandeling naar een gaudí achtig huis, waar je rustig in alle bijzondere kamers en gekke gangetjes en mozaik-versierde badkamers kon rondneuzen en we hebben op het futuristische dak geluncht. Paul moest me echt wegslepen, wat een perfect huis!
In een restaurantje zagen we een poster hangen met de aankondiging van la tomatina Colombiana voor het volgende weekend....oftewel een heus tomatengooi festival. En dat, lieve jongens en meisjes, konden we toch niet aan ons voorbij laten gaan!
In de tussenliggende dagen zijn we 4 uur daarvandaan, naar een meer gegaan dat op 3000 m hoogte ligt en in een prachtige omgeving (de busritten zijn hier prachtig). We zaten in een hostel dat in een oude boerderij was gevestigd en waar we een groep leuke mensen hebben ontmoet, die allemaal mee terug gingen naar het eerdere dorpje voor het tamaten-festijn. Dus met 6 nationaliteiten hebben we het voornamelijk onder colombianen bekende feest wat opge-gringo'd.
En dat was BRILJANT!
Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen en zal de foto's dan ook maar het grootste deel laten vertellen.
Na een uur 18 ton tomaten naar elkaar gooien, glibberen, glijden, vallen, opstaan, aanvallen en verdedigen, werden we door de brandweer schoongespoten. Nou ja schoon...echt overal zat tomaat.
Daarna was er kermis en eten en later op de avond het feesten geblazen (waarbij iedereen nog tomaat in oren, haar en tussen de tenen had) en met ruime hoeveelheden bier en aguardiente (plaatstelijke alcoholische versnapering) was het eenzeer jolige avond.
Het was een onvergetelijke ervaring en ik stem voor een Nederlandse variant! :-)
Dit was gisteren en vandaag doen we het rustig aan (kater, spierpijn en moe na een dag hyper zijn).
Morgen gaan we richting de hoofdstad om vervolgens naar de woestijn te gaan (tatacoa), weer iets heel anders!!!!
De foto's staan op picasa
https://picasaweb.google.com/113178647546624237631/Colombia
https://picasaweb.google.com/113178647546624237631/Panama
Liefs
es
hoe is het in het hollandsche? Hopelijk alles goed, met de belofte van wat mooier weer!
Hier in Colombia is alles prima, meer dan prima zelfs. Tijd vliegt, we zijn hier alweer bijna een maand en genieten onze kont eraf!
De overtocht van Panama naar Colombia was een waar avontuur. De eerste drie dagen zijn we door de san blas eilanden gevaren. Hier hebben we gekayakt, een groot vuur gemaakt op een onbewoond eiland (en bijna achtergelaten door de ietwat wereldvreemde-dr jekyll mr hyde- kapitein), 's nachts gezwommen in de zee met een snorkelmasker om de fluoricerende algen te zien, kreeft gegeten, verse tonijn gevangen, op het dek geslapen in een hangmat onder de miljoenen sterren...kortom genoten van de rustige dagen in en om de eilanden. Daarna was dan de grote zeeoversteek van 30 tot 45 uur. We begonnen 's ochtends vroeg met varen en iedereen was zwaar aan de zeeziekmedicijnen en hing wat lamlendig op t achterdekdek, vanwege de hoge golven en de bliksem. Maar ineens riep iemand: een dolfijn....dus iedereen naar het voordek. En wow, het was niet 1 dolfijn, maar een groep van wel 10 en er bleven maar dolfijnen bijkomen, tot er wel 30 dolfijnen voor ons uit zwommen. Springend naast de boot, zwemmend voor de boot, spelen met de stuwing van het water. En dat op 1 meter afstand van onze voeten. De boot ging als een achtbaan op en neer, maar niemand voelde zich zeeziek in dat half uur dat de dolfijnen om onze boot heen speelden. De uren erna zijn een beetje in een waas voorbij gegaan. Al was het uit het raampje kijken van ons minikamertje naar de constante bliksem en de fluoricerende algen die opspoten rond de boot wel een fijne afleiding.
Na 30 uur waren we in Colombia, vaste grond onder de voeten!! Cartagena was prachtig, maar snoeiheet en hoge luchtvochtigheid. Na een paar dagen rondwandelen in de oude stad en tussen de kleurige huisjes zijn we meer naar het noorden gegaan. Een paradijslijk gehucht aan de carribische kust. Lege stranden, prachtige natuur en zo'n 45 graden met 70% luchtvochtigheid. Makkie an dus. Fijn dat we onze hangmatten nog hadden, die op het strand tussen wat palmbomen opgeknoopt en dan is het fijn de dagen doorbrengen. Zeker toen we zagen dat er aapjes die palmbomen gebruikten om van de ene kant van een soort moeras naar de andere kant te komen. Ze waren supernieuwsgierig en bekeken ons vanachter de bladeren (zie foto).
Na een aantal peentjes zweten-hete dagen aan de kust gingen we met de nachtbus de bergen in. De afstanden zijn hier lang, dus een 12 uur durende tocht is handig in de nacht. Maar wat doen ze hier, de airco gaat op zo'n 5 graden in de bus. Dus locals lopen met dekens, mutsen, wanten en kussens de bus in om de nacht door te komen, Wij hebben dat niet, dus we hadden zowat onze hele tas aan, lange broek en fleece dus niet voor niets meegenomen :)
Het dorpje waar we heengingen lag aan het einde van een lange en knapperig groene canyon. De koude busreis was snel vergeten door de mooie uitizchten waar we vroeg in de ochtend op getrakteerd werden. Er was zoveel te doen in de omgeving dat we bijna een week zijn gebleven. Daarnaast was het een erg leuk hostel met een leuke groep mensen (en ze hadden kolonisten van catan!!!!!). In de omgeving kon je van pittoresk dorpje naar pittoresk dorpje hiken over een oude camino, was er een 160 m hoge waterval en geweldige markt (wat is het heerlijk om weer in zuid amerika te zijn, overdosis vitamine C door al het heerlijks hier).
Hoogtepunt was meedoen met de colombiaanse sport Tejo. In het kort: je gooit een ronde platte steen van zo'n 2 kg (de tejo) naar een bak met dikke klei waarin 2 zakjes met buskruit zijn gestoken. Met het doel deze te laten ontploffen met een (kei)harde knal. En oh ja, veel bier erbij drinken. Briljante sport dus!!!!
Ik was ook nog eens de eerste die de steen daarwerkelijk op het buskruit gooide (niet gehinderd door enige vorm van aanleg, gewoon puur geluk, helft van de tijd haalde mijn tejo de klei niet eens). Een avond om niet snel te vegeten.
Het koelere klimaat in de bergen beviel ons prima, na de breinverwekende hiite, dus op naar een ander bergdorpje. Hier kwamen we in het hostel van mn dromen, Een gigantische tuin, uitzicht op de bergen, een bed van 2,5 bij 2,5 (ik ben hier zelfs vaak te groot voor de bedden), 4 (knuffelgrage) kittens,fruitbomen in de tuin en een eigenaresse met een oneindige bak met moederliefde en perfect verstaanbaar spaans. Ook hier was vanalles te doen. Een mooie wandeling naar een gaudí achtig huis, waar je rustig in alle bijzondere kamers en gekke gangetjes en mozaik-versierde badkamers kon rondneuzen en we hebben op het futuristische dak geluncht. Paul moest me echt wegslepen, wat een perfect huis!
In een restaurantje zagen we een poster hangen met de aankondiging van la tomatina Colombiana voor het volgende weekend....oftewel een heus tomatengooi festival. En dat, lieve jongens en meisjes, konden we toch niet aan ons voorbij laten gaan!
In de tussenliggende dagen zijn we 4 uur daarvandaan, naar een meer gegaan dat op 3000 m hoogte ligt en in een prachtige omgeving (de busritten zijn hier prachtig). We zaten in een hostel dat in een oude boerderij was gevestigd en waar we een groep leuke mensen hebben ontmoet, die allemaal mee terug gingen naar het eerdere dorpje voor het tamaten-festijn. Dus met 6 nationaliteiten hebben we het voornamelijk onder colombianen bekende feest wat opge-gringo'd.
En dat was BRILJANT!
Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen en zal de foto's dan ook maar het grootste deel laten vertellen.
Na een uur 18 ton tomaten naar elkaar gooien, glibberen, glijden, vallen, opstaan, aanvallen en verdedigen, werden we door de brandweer schoongespoten. Nou ja schoon...echt overal zat tomaat.
Daarna was er kermis en eten en later op de avond het feesten geblazen (waarbij iedereen nog tomaat in oren, haar en tussen de tenen had) en met ruime hoeveelheden bier en aguardiente (plaatstelijke alcoholische versnapering) was het eenzeer jolige avond.
Het was een onvergetelijke ervaring en ik stem voor een Nederlandse variant! :-)
Dit was gisteren en vandaag doen we het rustig aan (kater, spierpijn en moe na een dag hyper zijn).
Morgen gaan we richting de hoofdstad om vervolgens naar de woestijn te gaan (tatacoa), weer iets heel anders!!!!
De foto's staan op picasa
https://picasaweb.google.com/113178647546624237631/Colombia
https://picasaweb.google.com/113178647546624237631/Panama
Liefs
es
-
03 Juni 2013 - 22:44
Angélique Van Geel:
Weer met veel plezier gelezen, zou graag met jou willen ruilen !
Is Colombia de eindbestemming van deze reis ?
Groetjes en nog heel veel plezier, te gekke en mooie reis-ervaringen.
-
04 Juni 2013 - 11:10
Rieneke(mam):
Vooral die tomatenbeleving is schitterend!
Maar wie heeft dan de foto's genomen?
Ik zie geen pitjes op de lens!
P.S.En ik dacht , dat ik je zo had opgevoed, dat je niet met het eten mag snerten!
Liefs, Rieneke -
07 Juli 2013 - 15:37
Edith:
hallo Esther .
de foto's zijn net als je verhalen ,erg leuk.
veel plezier nog de laatste dagen,een goede reis terug en een fijne verjaardag .
groetjes Geert ,Edith , Jop en Bas
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
