WOW-momenten en een onverwachte roadtrip
Blijf op de hoogte en volg Esther
12 Maart 2017 | Cuba, Havana
Na Cuba was het weer even wennen in Mexico. De supermarkten waren weer gigantisch en verkochten ook daadwerkelijk producten, de (gratis) wifi was volop beschikbaar en de reclames lachten ons overal toe. Geen oldtimers meer, we mochten gewoon met de locale bus en alles was ineens weer modern en nieuw, ipv 16ehands en opgelapt.
Nu was een ander stuk van Mexico aan de beurt, Baja California, het grootste schiereiland ter wereld (Noord-West Mexico).
Het is hier weer heel anders. Aan de zee, maar het binnenland is al snel woestijnachtig, ruig, bergen, cowboy-gevoel, cactussen, alsof je per ongeluk de filmset van een western bent binnengelopen. De zon is heet, maar de wind uit de woestijn is droog en fris. Totaal anders dan de vochtige warmte aan de oostkant.
Het 1e stadje was erg amerikaans. Waar mensen met hun dikke SUV naar de organische markt rijden en alle prijzen in dollars.
Daar zijn we dus niet lang gebleven, maar prima plek om de indrukken van Cuba een beetje neer te laten dwarrelen.
De 2e stad gingen we heen voor de mogelijkheid om met walvishaaien en zeeleeuwen te zwemmen. Omdat de tours een minimum van 4 pers nodig hebben was het duimen dat het zou lukken. Gelukkig hebben we de tijd. En ja! Op 1 feb gingen we op tour.
We zwommen al met een 17 meter lange walvishaai (daar moet je behoorlijk voor doorzwemmen) toen we nog geen 20 min de haven uit waren. Paul kwam in extase de boot weer in, het was hem gelukt om ter hoogte van zijn kop mee te blijven zwemmen!
Daarna een prachtige boottocht langs de kust, richting een eiland. Hier huist een kolonie zeeleeuwen en we zagen er een heleboel lekker in het zonnetje liggen. Wij het (ijskoude) water in. Zwemmend achter de gids aan. Met nog verzuurde benen van de walvishaai bijhouden, deden we ons best. Maar geen zeeleeuwen. De regel is dat zij naar jou toekomen, jij mag dus niet naar hen op het land toe gaan. Na een klein half uur kwamen er een paar in de buurt, maar toen we door een soort kloof heenzwommen, waren ze ineens supernieuwsgierig en kwamen ze op ons af. Ze komen tot vlak voor je snorkelmasker en gaan dan onder je door. Eentje kwam helemaal tegen me aan zwemmen. Hoe onhandig en log ze op het land zijn, hoe sierlijk en gracieus zijn ze in het water. Wat is dit gaaf zeg! Er waren er 2 die met elkaar aan het stoeien waren om mij heen. Alsof ik in een natuurdocumantaire aan het zwemmen was. Ik genoot van elke minuut.
En toen was het tijd om te gaan, de rest was de boot al ingeklommen ivm de kou, maar ik wilde het water niet uit....welke kou? Ik ben een beetje verliefd geworden op zeeleeuwen en met een beetje rekken kwam ik ook het water uit met de grootste glimlach op m'n gezicht die je je maar kunt voorstellen. Wat was dit bijzonder zeg! WOW
In ons hostel hoorden we dat er al bultrug walvissen in het zuiden waren. Vroeg voor het seizoen. Die richting kwamen we net uit, maar goed, deze kans wilden we niet aan ons voorbij laten gaan. Dus wij naar een soort Lloret de Mar voor Amerikanen op het zuidelijkste puntje van het schiereiland. Op z'n zachtst gezegd 'interessant' wat voor bars, types en rete-luxe hotels, jachten en cruiseships daar zijn.
We wilden een lange strandwandeling maken om de walvissen vanaf de kust te zien, maar dan moet je door luxe hotels heen om op hun strand te komen. En je kunt veel van ons zeggen, maar echt luxe zien we er niet uit. Na hilarische omzwervingen en 2x van een hotelterrein af geëscorteerd te zijn, hebben we via 3 lokale bussen en een lift van vriendelijke mexicanen een pad een berg op gevonden, vanaf waar we prachtig overzicht had op de stad, de baai en in de verte konden we de walvissen zien spuiten en springen!
De volgende dag was het tijd voor een tour de zee op. We hebben ze van behoorlijk dichtbij zien en horen spuiten, hun staarten boven water zien komen en ze met hun enorme zijvinnen op het water zien slaan. En als kers op de taart, aan het eind van de tour hebben we ze zien springen. Ademloos hebben we het schouwspel bekeken. Zoveel kracht om zo'n enorm, tonnen wegend lijf, helemaal het water uit te werken en dan met een ogenschijnlijk makkelijke draai en enorme plons weer in het water te laten vallen. WOW.
Toen we in het busstation de prijzen voor de bussen richting noorden bekeken, moesten we even slikken. Tuurlijk, we wisten dat dit niet het goedkoopste deel van de reis zou worden, maar 70 euro pp voor een enkeltje was wel heul erg boven het budget. En dat was alleen transport.... Ook accomodatie leek erg prijzig, geen hostels, alleen hotels. In een opwelling besloten we de prijzen van autohuur te checken. Dat was heel goedkoop. In een 2e opwelling hebben we en tentje van 15 euro gekocht en 2 cheapo slaapzakjes, van die luchtbedjes voor in zee en een brandertje en toen gingen we dus op roadtrip.
In een nissan Micra zonder stuurbekrachtiging en draairaampjes en het was geweldig!
We zijn langs de supermarkt gereden hebben lukraak wat spullen ingeslagen en onze 1e nacht was gratis kamperen aan een prachtige baai. Als kleine kinderen zo blij hebben we ons tentje opgezet en toen kwam de volle maan op. Beter kun je het niet wensen. Soepje gemaakt op het brandertje en om 'Baja Midnight' (= 21.00 s avonds) naar bed. Door het gaas van onze tent (er zat een soort afneembaar stukje op) konden we de sterren zien. Dit was een goed begin van ons 12 daagse roadtrip avontuur!
Baja California overtrof alle verwachtingen. We gingen er eigenlijk alleen heen, voor die zeeleeuwen toer en om hopelijk grijze walvissen te zien (is nu het seizoen dat ze daar zijn, ze hebben de langste migratie route van alle zoogdieren). Maar de prachtige woestijn, de oneindige hoeveelheid cacti, de afgelegen strandjes, de azuurblauwe zee, de fauna, de ruige bergen en plateaus.....het is betoverend mooi. De vrijheid die we ineens hadden met ons micraatje (genaamd Chico) en ons tentje was fantastisch. 'Zullen we hier ingaan, ja waarom niet'. 3 uur serieus offroad hobbelen later staan we met ons tentje op het strand in een klein baaitje omgeven door national geografic mooie bergkammen.
Wij vermaken ons prima op dit onverwachte avontuur.
We hebben op 2 plekken een tour gedaan om grijze walvissen te zien. De grijze walvis is gemiddeld zo'n 12 tot 18 m lang. En het zijn een soort vriendelijke reuzen die heel nieuwsgierig zijn en soms dus naar de boot toe komen. Daar moet je wel een beetje geluk voor hebben en dat hadden we! Dan ben je dus ineens met 15 meter grijze walvis aan het knuffelen vanuit je 7 meter grote bootje. En dat doet iets met je.
Ze zeggen hier dat als je een grijze walvis hebt aangeraakt je door de sterke energie die deze dieren hebben 10 jaar langer leeft. Nou dat wil ik best geloven, wat een emotionele ervaring. WOW.
1 van de plekken waar we dit deden was nogal ver van de bewoonde wereld. Er was een soort kampementje, volledig op zonne en wind energie. We waren hier een soort toevallig terecht gekomen (lees:verdwaald). S 'avonds was het pikke donker en konden we de melkweg en miljoenen sterren zien. We stonden apegapend naar boven te turen toen de wind ging liggen (het waait eigenlijk altijd op Baja) en toen hoorden we ze.......Grijze walvissen spuiten vanaf de lagoon. Daar stond ik dan hand in hand met de man waar ik van houd onder een amper te omschrijven sterrenhemel met om de 4 minuten het adem- en spuitgeluid van de prachtige gigantische dieren die ik die ochtend geknuffeld had.
Even een traantje van dankbaarheid wegpinken. En nog eentje.
Na een week vol ervaringen, duizenden foto's, heel veel plezier, beeldschone berg- en woestijnroutes en onwijs mooie kampeerplekjes, ging het regenen. En dat kon ons 15 euro tentje van de supermarkt niet echt handelen.
Oh ja, geinig weetje: het regent hier 4 dagen per jaar haha.
Door de regen vast komen te zitten in de modder met Chico. Ons hele (witte) autootje onder dikke kleiachtige modder. Toen we er eenmaal uitwaren hebben we zo de slappe lach gehad, was net alle woestijnstof er een beetje afgeregend.....zit er dikke koek onder en op de auto.......en in Paul zn haar, want hij was uitgestapt. Ik deed het bijna in m'n broek.
We zijn naar een benzinestation gereden, waar de jongetjes ons hoofdschuddend hebben schoongespoten. We besloten die avond in een motel te slapen en toen we de volgende dag wegreden, lagen er dikke brokken opgedroogde modder op onze parkeerplek. Onderweg hoorden we steeds 'toink' en dan viel er weer wat van de wielkast af. Na 100km was het wel gedaan. Toen reden we op een onverhard stuk en haalde een onverlaat in een 4x4 ons in..... net bij een dikke plas. 'Flats' , mijn hele kant van chico onder de roodbruine derrie. Gelukkig had ik net mn raam dichtgedaan.
Bij de volgende plasstop gekeken, hahaha na de woestijnstof, de dikke modderkoek, was het nu alsof iemand liters chocolademelk over chico had uitgestort. Hij had het wel te verduren met ons.
Onze laatste nacht gingen we weer naar het gratis strand waar we de 1e nacht hadden gekampeerd, hopend dat het niet weer zou regenen.
Maar.....dachten wij dat ons avontuur al bijna over was, nee hoor. Ook hier had het de dag ervoor vet geregend en was het zand heel mul (of is het rul, nou ja super zacht) geworden. De met modder besmeurde micra zat nu dus muurvast in het zand. We moesten eruit gesleept worden door een amerikaan met een 4x4 en een sleeptouw.
De dag erna hebben we Chico een beetje toonbaar gemaakt en afscheid genomen bij de autoverhuurder.
Vanavond slapen we weer in een echt bed en ik denk dat ik er morgen de hele dag in blijf liggen om de ervaringen en avonturen van de laatste 2 weken te verwerken.
Oh ja en de was, want echt schoon word je niet van kamperen.
Het was soort van onbegonnen werk om een selectie van de fotos te maken, maar het is toch gelukt :
https://goo.gl/photos/X8TBYGHvwdgYSgJD9
22 feb nemen we dan de ferry naar Noord Mexico en gaan we de Copper Canyon, o.a. per trein, verkennen. 667 km spoor met 86 tunnels en 37 bruggen en onderweg vanalles te doen en te zien. Ik ben benieuwd!
Liefs
Es
Nu was een ander stuk van Mexico aan de beurt, Baja California, het grootste schiereiland ter wereld (Noord-West Mexico).
Het is hier weer heel anders. Aan de zee, maar het binnenland is al snel woestijnachtig, ruig, bergen, cowboy-gevoel, cactussen, alsof je per ongeluk de filmset van een western bent binnengelopen. De zon is heet, maar de wind uit de woestijn is droog en fris. Totaal anders dan de vochtige warmte aan de oostkant.
Het 1e stadje was erg amerikaans. Waar mensen met hun dikke SUV naar de organische markt rijden en alle prijzen in dollars.
Daar zijn we dus niet lang gebleven, maar prima plek om de indrukken van Cuba een beetje neer te laten dwarrelen.
De 2e stad gingen we heen voor de mogelijkheid om met walvishaaien en zeeleeuwen te zwemmen. Omdat de tours een minimum van 4 pers nodig hebben was het duimen dat het zou lukken. Gelukkig hebben we de tijd. En ja! Op 1 feb gingen we op tour.
We zwommen al met een 17 meter lange walvishaai (daar moet je behoorlijk voor doorzwemmen) toen we nog geen 20 min de haven uit waren. Paul kwam in extase de boot weer in, het was hem gelukt om ter hoogte van zijn kop mee te blijven zwemmen!
Daarna een prachtige boottocht langs de kust, richting een eiland. Hier huist een kolonie zeeleeuwen en we zagen er een heleboel lekker in het zonnetje liggen. Wij het (ijskoude) water in. Zwemmend achter de gids aan. Met nog verzuurde benen van de walvishaai bijhouden, deden we ons best. Maar geen zeeleeuwen. De regel is dat zij naar jou toekomen, jij mag dus niet naar hen op het land toe gaan. Na een klein half uur kwamen er een paar in de buurt, maar toen we door een soort kloof heenzwommen, waren ze ineens supernieuwsgierig en kwamen ze op ons af. Ze komen tot vlak voor je snorkelmasker en gaan dan onder je door. Eentje kwam helemaal tegen me aan zwemmen. Hoe onhandig en log ze op het land zijn, hoe sierlijk en gracieus zijn ze in het water. Wat is dit gaaf zeg! Er waren er 2 die met elkaar aan het stoeien waren om mij heen. Alsof ik in een natuurdocumantaire aan het zwemmen was. Ik genoot van elke minuut.
En toen was het tijd om te gaan, de rest was de boot al ingeklommen ivm de kou, maar ik wilde het water niet uit....welke kou? Ik ben een beetje verliefd geworden op zeeleeuwen en met een beetje rekken kwam ik ook het water uit met de grootste glimlach op m'n gezicht die je je maar kunt voorstellen. Wat was dit bijzonder zeg! WOW
In ons hostel hoorden we dat er al bultrug walvissen in het zuiden waren. Vroeg voor het seizoen. Die richting kwamen we net uit, maar goed, deze kans wilden we niet aan ons voorbij laten gaan. Dus wij naar een soort Lloret de Mar voor Amerikanen op het zuidelijkste puntje van het schiereiland. Op z'n zachtst gezegd 'interessant' wat voor bars, types en rete-luxe hotels, jachten en cruiseships daar zijn.
We wilden een lange strandwandeling maken om de walvissen vanaf de kust te zien, maar dan moet je door luxe hotels heen om op hun strand te komen. En je kunt veel van ons zeggen, maar echt luxe zien we er niet uit. Na hilarische omzwervingen en 2x van een hotelterrein af geëscorteerd te zijn, hebben we via 3 lokale bussen en een lift van vriendelijke mexicanen een pad een berg op gevonden, vanaf waar we prachtig overzicht had op de stad, de baai en in de verte konden we de walvissen zien spuiten en springen!
De volgende dag was het tijd voor een tour de zee op. We hebben ze van behoorlijk dichtbij zien en horen spuiten, hun staarten boven water zien komen en ze met hun enorme zijvinnen op het water zien slaan. En als kers op de taart, aan het eind van de tour hebben we ze zien springen. Ademloos hebben we het schouwspel bekeken. Zoveel kracht om zo'n enorm, tonnen wegend lijf, helemaal het water uit te werken en dan met een ogenschijnlijk makkelijke draai en enorme plons weer in het water te laten vallen. WOW.
Toen we in het busstation de prijzen voor de bussen richting noorden bekeken, moesten we even slikken. Tuurlijk, we wisten dat dit niet het goedkoopste deel van de reis zou worden, maar 70 euro pp voor een enkeltje was wel heul erg boven het budget. En dat was alleen transport.... Ook accomodatie leek erg prijzig, geen hostels, alleen hotels. In een opwelling besloten we de prijzen van autohuur te checken. Dat was heel goedkoop. In een 2e opwelling hebben we en tentje van 15 euro gekocht en 2 cheapo slaapzakjes, van die luchtbedjes voor in zee en een brandertje en toen gingen we dus op roadtrip.
In een nissan Micra zonder stuurbekrachtiging en draairaampjes en het was geweldig!
We zijn langs de supermarkt gereden hebben lukraak wat spullen ingeslagen en onze 1e nacht was gratis kamperen aan een prachtige baai. Als kleine kinderen zo blij hebben we ons tentje opgezet en toen kwam de volle maan op. Beter kun je het niet wensen. Soepje gemaakt op het brandertje en om 'Baja Midnight' (= 21.00 s avonds) naar bed. Door het gaas van onze tent (er zat een soort afneembaar stukje op) konden we de sterren zien. Dit was een goed begin van ons 12 daagse roadtrip avontuur!
Baja California overtrof alle verwachtingen. We gingen er eigenlijk alleen heen, voor die zeeleeuwen toer en om hopelijk grijze walvissen te zien (is nu het seizoen dat ze daar zijn, ze hebben de langste migratie route van alle zoogdieren). Maar de prachtige woestijn, de oneindige hoeveelheid cacti, de afgelegen strandjes, de azuurblauwe zee, de fauna, de ruige bergen en plateaus.....het is betoverend mooi. De vrijheid die we ineens hadden met ons micraatje (genaamd Chico) en ons tentje was fantastisch. 'Zullen we hier ingaan, ja waarom niet'. 3 uur serieus offroad hobbelen later staan we met ons tentje op het strand in een klein baaitje omgeven door national geografic mooie bergkammen.
Wij vermaken ons prima op dit onverwachte avontuur.
We hebben op 2 plekken een tour gedaan om grijze walvissen te zien. De grijze walvis is gemiddeld zo'n 12 tot 18 m lang. En het zijn een soort vriendelijke reuzen die heel nieuwsgierig zijn en soms dus naar de boot toe komen. Daar moet je wel een beetje geluk voor hebben en dat hadden we! Dan ben je dus ineens met 15 meter grijze walvis aan het knuffelen vanuit je 7 meter grote bootje. En dat doet iets met je.
Ze zeggen hier dat als je een grijze walvis hebt aangeraakt je door de sterke energie die deze dieren hebben 10 jaar langer leeft. Nou dat wil ik best geloven, wat een emotionele ervaring. WOW.
1 van de plekken waar we dit deden was nogal ver van de bewoonde wereld. Er was een soort kampementje, volledig op zonne en wind energie. We waren hier een soort toevallig terecht gekomen (lees:verdwaald). S 'avonds was het pikke donker en konden we de melkweg en miljoenen sterren zien. We stonden apegapend naar boven te turen toen de wind ging liggen (het waait eigenlijk altijd op Baja) en toen hoorden we ze.......Grijze walvissen spuiten vanaf de lagoon. Daar stond ik dan hand in hand met de man waar ik van houd onder een amper te omschrijven sterrenhemel met om de 4 minuten het adem- en spuitgeluid van de prachtige gigantische dieren die ik die ochtend geknuffeld had.
Even een traantje van dankbaarheid wegpinken. En nog eentje.
Na een week vol ervaringen, duizenden foto's, heel veel plezier, beeldschone berg- en woestijnroutes en onwijs mooie kampeerplekjes, ging het regenen. En dat kon ons 15 euro tentje van de supermarkt niet echt handelen.
Oh ja, geinig weetje: het regent hier 4 dagen per jaar haha.
Door de regen vast komen te zitten in de modder met Chico. Ons hele (witte) autootje onder dikke kleiachtige modder. Toen we er eenmaal uitwaren hebben we zo de slappe lach gehad, was net alle woestijnstof er een beetje afgeregend.....zit er dikke koek onder en op de auto.......en in Paul zn haar, want hij was uitgestapt. Ik deed het bijna in m'n broek.
We zijn naar een benzinestation gereden, waar de jongetjes ons hoofdschuddend hebben schoongespoten. We besloten die avond in een motel te slapen en toen we de volgende dag wegreden, lagen er dikke brokken opgedroogde modder op onze parkeerplek. Onderweg hoorden we steeds 'toink' en dan viel er weer wat van de wielkast af. Na 100km was het wel gedaan. Toen reden we op een onverhard stuk en haalde een onverlaat in een 4x4 ons in..... net bij een dikke plas. 'Flats' , mijn hele kant van chico onder de roodbruine derrie. Gelukkig had ik net mn raam dichtgedaan.
Bij de volgende plasstop gekeken, hahaha na de woestijnstof, de dikke modderkoek, was het nu alsof iemand liters chocolademelk over chico had uitgestort. Hij had het wel te verduren met ons.
Onze laatste nacht gingen we weer naar het gratis strand waar we de 1e nacht hadden gekampeerd, hopend dat het niet weer zou regenen.
Maar.....dachten wij dat ons avontuur al bijna over was, nee hoor. Ook hier had het de dag ervoor vet geregend en was het zand heel mul (of is het rul, nou ja super zacht) geworden. De met modder besmeurde micra zat nu dus muurvast in het zand. We moesten eruit gesleept worden door een amerikaan met een 4x4 en een sleeptouw.
De dag erna hebben we Chico een beetje toonbaar gemaakt en afscheid genomen bij de autoverhuurder.
Vanavond slapen we weer in een echt bed en ik denk dat ik er morgen de hele dag in blijf liggen om de ervaringen en avonturen van de laatste 2 weken te verwerken.
Oh ja en de was, want echt schoon word je niet van kamperen.
Het was soort van onbegonnen werk om een selectie van de fotos te maken, maar het is toch gelukt :
https://goo.gl/photos/X8TBYGHvwdgYSgJD9
22 feb nemen we dan de ferry naar Noord Mexico en gaan we de Copper Canyon, o.a. per trein, verkennen. 667 km spoor met 86 tunnels en 37 bruggen en onderweg vanalles te doen en te zien. Ik ben benieuwd!
Liefs
Es
-
13 Maart 2017 - 06:38
Nadine:
Het geluk spat eraf, wat een heerlijkheid. ❤ -
20 Maart 2017 - 15:44
Renata:
ik zit zo mee te leven met je verhaal dat de tranen in mijn ogen staan! eerst van ontroering vanwege de grijze walvissen (prachtig lijkt me dat.....) en dan van de lach, want ik zie je al aankomen bij het benzinestation onder de modder! hylarisch! ik ga nu gauw de foto's kijken, want ik ben erg nieuwsgierig!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
