Wat vliegt de tijd!

Toen we in Nederland een hostel voor de kerstdagen boekten voelde dat heel raar en als een soort oneindig ver weg. En nu zit de 1e week van 2016 er alweer op. We zijn inmiddels aan het prachtige meer Atitlan in Guatemala. Een puike plek om lekker een weekje of 2 te vertoeven, uitstapjes naar kleine indianendorpjes te maken, markten af te struinen, fijn zelf te koken, hangmathangen met uitzicht op vulkanen en dan komt onvermijdelijk wat je altijd hebt aan het eind van een (deel van een) reis: terugblikken.

We hebben genoten van heerlijk vertrouwde dingen, maar ook weer plekken ontdekt en dingen gedaan die nieuw zijn. Daarnaast is het voordeel van teruggaan naar enigzins bekende plekken, dat je allerlei minder voor de hand liggende dingen kan gaan doen. 

Wat zijn we toch een mazzelaars!
(Als je geen zin hebt in tekst, hier zijn de plaatjes https://picasaweb.google.com/113178647546624237631)

Een kleine willekeurige greep uit de afgelopen 3 maanden:
Nicaragua
Wat een feestje om weer in dit prachtige land te zijn. Erg leuk om onze vrienden weer te zien en toen de jongste telg thuiskwam uit het ziekenhuis, moest ik haar direct vasthouden en werd mijn zweet op haar voorhoofdje geveegd als bescherming. De mannen trokken hun t-shirt uit en hielden haar tegen de blote borst. Mooi dat we bij dit ritueel mochten zijn.

Belize
Voor mij de eerste keer Belize, weer heel anders, ze spreken er 'engels' en heeft heel ander gevoel. We zaten op een carribisch eilandje, erg mooi en we bedachten dat kayakken wel een goed plan was. Met z'n 2en in 1 kayak, waar net genoeg ruimte voor was. Er kon maar 1 iemand tegelijk peddelen.
Ik heb in tijden niet meer zo onbedaarlijk de slappe lach gehad (en ik heb toch met enige regelmatig de slappe lach). Het ging best aardig het eerste half uur, beetje wiebelig af en toe. Toen we bij de kop van het eiland kwamen (waar veel mensen bij een cafe zaten), sloegen we natuurlijk om. Het is kalm water en niet zo diep, maar de acrobatische toeren die we hebben uitgehaald om weer beide gebalanceerd in de kayak te komen staan op menige telefoon. Ik denk dat als we met de pet waren rondgegaan we een aardig zakcentje hadden verdiend.
Gierend van het lachen en af en toe weer kapseizend zijn we met een mooie ondergaande zon weer teruggekomen bij ons hostel. Heerlijk rozig van de inspanning en het lachen.

Maar in Belize hadden we helaas ook een van de minst leuke ervaringen van deze reis: bed bugs. Als je reist kom je vele insecten tegen. Grote spinnen, irritante zandvlooien, muggen, enge duizendpoten, grote vliegende dingen en pijnlijke schorpioenen....niet m'n favo onderdeel, maar het hoort erbij. Het is een klein wonder dat we nog nooit eerder met bedbugs te maken hebben gehad. Maar nu dus wel. Ik zat he-le-maal onder de beten (we hadden dormbedden en Paul z'n bed was kennelijk minder bewoond, al had ook hij aardig wat bulten van het buurten in mijn bed). Wat een @#×*! ervaring. Het jeukt niet alleen heel erg (heel erg!), maar je wordt er ook enorm paranoide van! We hebben al onze kleding direct in de kookwas gedaan. Hebben in ons nieuwe hostel speciale bugspray en alcohol gekocht en alle niet wasbare dingen met alcohol afgenomen en gesprayed. Daarna hebben we in het volgemde hostel 2 dagen lang onze tassen in grote zwarte vuilniszakken op het dak in de zon laten bakken. Na 3x douchen op de nieuwe plek voelde ik me weer een beetje schoon. Maar geloof me, de eerste paar keren dan we van hostel verwisselden, ben ik minutieus het matras, het kussen en alle kleine gaatjes in het hout of de muur afgegaan. Het duurt nog even voordat dat er helemaal uitgesleten is.

El Salvador
Een leuk moment was het kermisje in een klein dorpje in El Salvador, waar we al dwalend op terecht kwamen. Kermis is altijd leuk en natuurlijk meedoen in de schiettent! Ik schoot -niet gehinderd door enige vorm van kennis- pardoes een poppetje van de plank. Onderop het poppetje staat een nummer, dat correspondeert weer met de prijs die je wint. Dus vol spanning hoorden we aan welk nummer ik er had afgeschoten. Nummer 5! Snel rondkijken welke geweldige prijs daarbij hoorde, ik had tenslotte raakgeschoten. Zegt die man doodleuk: ' nummer 5 heb ik niet'. Wat? Ik denk niet dat hij besefte wat een klein wonder het was dat ik had raakgeschoten toen hij me een of ander prul aanbood. 'Nee, die niet, waar is nummer 5? 'Tsja, nr 5 hangt nergens, ik weet het niet'. We zijn gewoon rustig blijven staan, wachten op wat er gebeurt. Nou eerst even niets en toen ging hij wat doelloos in doosjes zoeken en nog maar eens de kaartjes met de nummers bij de prijzen langs.
En toen weer even niets. Wij hingen gemoedelijk op de kermiskar en keken vriendelijk naar de meneer. Op een gegeven moment vroeg ik of hij toch niet nog even op zoek wilde naar nr 5. Hij weer zoeken en nee, weer niet, hij vroeg het zelfs aan de kermiskar naast hem (ja echt). Ik wees iets aan dat ik wel wilde hebben, maar dat was nummer 27, dus dat mocht niet. Briljante staarwedstrijd gehouden en uiteindelijk mocht ik 2 ongenummerde dingen uitkiezen. Ik weet nog steeds niet wat het leukste was, het raakschieten of de 20 min erna ☺.

Mexico
We zijn deze reis ook nog even soort van onverwacht in Mexico geweest. Op onze vorige trip in Mexico hadden we -vanuit financiele overwegingen- de ruines van Palenque overgeslagen. Nu hadden we in Nicaragua en El Salvador zoveel op ons budget bespaard, dat we het niet nog een keer over wilden slaan. Gelukkig maar, want wat een fantastische archeologische site! We hebben er de hele dag heerlijk gedwaald. Je mocht overal op en in en de setting in de jungle gaf het een magische sfeer.
De volgende dag was er een aardbeving in de jungle waar ons hutje was. Zo raar, alsof je benen ineens van spagetti zijn. We hebben wel eerder aardbevinkjes meegemaakt, maar deze duurde vrij lang en was vrij stevig (6.5). Gelukkig liep alles met een sisser af, maar wel weer een ervaring rijker.

Guatemala
De bussen. Oh de fantastische, kleurrijke, vervuilende, handige, luide, volle, mooie, vele vele vele chickenbussen. De ene keer rijden ze als gekken. De bus overvol, 6 mensen op bankjes waar er 4 kunnen zitten en je wordt van de ene naar de andere kant gesmakt.  Eigen ruimte is een loze kreet uit de westerse wereld. Maar ach, je raakt nog eens aan de klets met iemand op je schoot. ☺Laatst hadden we een bus die ook een crazy driver had, maar dan om andere redenen. De bus leek niet meer dan 1e en 2e versnelling te hebben en had wat moeite met de steile hellingen, al schuddend en traag als wat gingen we omhoog. Gelukkig was veel van de route bergafwaarts. De chauffeur maakte alle andere weggebruikers uit voor rotte vis als ze in de weg reden, ook als hij een eenrichtingsverkeer -weg inreed die NIET voor hem bedoeld was, om zo een helling te vermijden. Hilarisch. Een rit die normaal ong 45 min duurt, duurde nu 2 uur! We hadden honger en waren moe van een lange dag op stap, dus werden vreselijk melig. 1 ding is zeker, het is nooit saai in de bus in Guatemala.

Zo zijn er nog wel 1001 dingen die we hebben meegemaakt, van superaardige mensen die een lift aanbieden achterin in de pickup pf priveboot tot geweldig mooie of interessante busritten (op het dak). Van heftige hikes in prachtige natuurgebieden tot het bereiden van een traditionele kerstmaaltijd in Guatemala.

Het is teveel om op te noemen, maar gelukig hebben we de foto's nog. 
https://picasaweb.google.com/113178647546624237631

Liefs
Esther