Zeeschildpadden

We hebben heerlijk onze tijd genomen in Jiquilillo. We zouden voor 10 dagen gaan en zijn ruim 2 weken gebleven. Wat een ongelooflijke plek is het toch. Teruggaan naar Rancho Tranquilo was een beetje spannend, zoveel goede herinneringen, zou het tegenvallen om hier weer terug te zijn? 

Nou, dat deed het niet, integendeel!

Even een kleine situatieschets of zie foto's 

https://picasaweb.google.com/113178647546624237631/Nicaragua2015#
 
(Er staan ook al foto's van de weken na Jiquilillo op, als je goede wifi hebt..., dan maar meteen gebruik van maken toch?! De verhalen bij die foto's volgen later).

Het is een schiereiland tussen de rivier en de zee in. In de verte zie je een grote vulkaan (voor Math: Conseguina) en er is een groot stuk beschermd mangrovebos. Verder kilometers en kilometers strand en je komt vaak alleen een stel koeien, paarden of varkens tegen. Het is een hete en verre, maar zo'n mooie wandeling naar de riviermond. Een beetje alsof je rondloopt in een uitzending van national geografic.

Bijna elke avond weer prachtige zonsondergangen en door de tijd van het jaar ook een aantal indrukwekkende stormen gezien. 

Als het helder is (we zitten nog in de regentijd) zijn de sterren 's nachts ontelbaar. En herinner jij je nog wanneer je voor het laatst de melkweg superduidelijk hebt gezien? Ook waren er door de tijd van het jaar dit keer veel vallende sterren te zien....fantastisch. 

We waren vaak op het strand 's avonds, want nu is de tijd dat 3 soorten zeeschildpadden hun eieren op het strand komen leggen. 
Onze 1 na laatste nacht hebben we in een enorme tropische regenbui een zeeschilpad haar eieren zien leggen!
Dit klinkt heel mooi, maar helaas zit er ook een behoorlijke schaduwkant aan. Want de eieren werden meegenomen door de stroper die haar als eerste had gezien.

Aan de kust van Nicaragua is er een daling te zien van 95% van terugkerende (en dus nestende) zeeschildpadden in de laatste 40 jaar. Er zijn 7 soorten zeeschildpadden ter wereld en alle 7 zijn bedreigd, van de 5 soorten die hier vroeger aan de Nicaraguaanse kust kwamen nesten, komen er tegenwoordig nog maar 3 terug.

Er zijn verschillende redenen. Afval in de zee zorgt ervoor dat schilpadden hun lievelingshapje kwal denken te vangen, maar helaas is het een pastic tasje. Ze stikken. Er wordt gevist met dynamiet of hele grote netten waarin ze verstrikt raken. Hierdoor verdwijnt veel vis en sterven ook jaarlijks veel volwassen schildpadden. Door global warming verdwijnt er steeds meer van hun strand om op te nesten. 

Als ze er dan toch aan toe komen zich voort te planten (vanaf hun 15e jaar) en eieren te leggen, dan zijn er honden, varkens en vogels die deze nesten leeghalen. En stropers. Heel veel stropers. Mensen in dit deel van Nicaragua zijn erg arm en de eieren kun je of eten (afrodisiac) of verkopen. In 1 nest kunnen wel tot 144 eieren zitten. Dit levert op de markt genoeg op voor rijst, bonen en olie voor 4-5 personen voor een maand! Dus dat is geen moeilijke optelsom als je honger hebt en je gezin ook.

Nou zijn er gelukkig ook locals die genoeg te eten hebben om het belang van de aanwezigheid van zeeschildpadden hoger op de prioriteitenlijst te kunnen zetten. 

Arturo Riviera zag de daling in de aanwezigheid van schildpadden en is op kleine schaal eieren gaan kopen van stropers om zo de nesten op een veilige plek op zijn terrein uit te laten komen en de schilpadjes uit te zetten.

Inmiddels zijn er meer mensen betrokken bij dit fantastische project en is het uitgegroeid tot een officiele non profit organisatie. Simone een duitse komt al 5 jaar 3 maanden per jaar terug voor dit project en heeft de volgende site:
www.msv-nicaragua.de
Zij werkt samen met mensen in Europa en hier, bijna allemaal op vrijwillige basis. Er zijn nu 2 beschermde broedplekken. Deze worden 's nachts bewaakt tegen honden, varkens en stropers. Hier worden nachtwakers voor ingehuurd. Het genereert in de broedtijd (sept-jan) dus ook nog eens banen in een van de armste delen van Nicaragua.

Deze 2 broedplekken bieden plaats aan 91 nesten in de grote (deze is nu vol) en ws rond de 50 nesten in de kleinere. Deze worden in grote zakken zand gestopt. (nog niet vol, nu 20 nesten). Dat lijkt superveel, maar ongeveer 1 op de 1000 babyschilpadjes komt terug om te nesten.

Ze denken dat ze met beide broedplaatsen vol ongeveer de helft van de eieren hebben gered. Helaas is er geen geld genoeg om die 50 plekken vol te krijgen met nieuwe nesten, maar hopelijk komt dat gaandeweg. Het kost 2 dollar per dozijn om ze te kopen. Gemiddeld 20 dollar per nest.

Op een ochtend om 6.00 hebben we geholpen met schoon zand naar de 2e broedplek te brengen. Scheppen op het strand en dan de emmers op je hoofd en dan lopen naar de omheining, heen en weer....... Zwaar werk en zweten geblazen, maar mooi om te zien hoe ook kinderen hielpen met emmertjes dragen. En er zijn weer 20 zakken gevuld voor eieren die ze nog gaan kopen.

Het is zonder twijfel een project dat een positieve invloed heeft op de gemeenschap. We zijn hier al vaker geweest in de tijd van het jaar dat de nesten uitkwamen. Het uitzetten van zoveel kleine schildpadjes was een bijzondere en mooie ervaring, maar ik besef nu pas wat daar allemaal voor een werk en organisatie aan vooraf gaat. Hulde aan de mensen die hun tijd en energie hier in stoppen!

Wij hebben allebei 'een nest gekocht'. Nu maar hopen dat wij er over 15 jaar ook bij kunnen zijn als ze hier terug komen om te nesten, lijkt ons wel een strak plan ;-)

Liefs Esther