Vietnam
Blijf op de hoogte en volg Esther
19 Maart 2015 | Laos, Muang Kha
Hoi allemaal,
Tijd voor een blog van onze tijd in Vietnam.
Dat is nog knap lastig, want we hebben heel veel gezien en gedaan in 30 dagen en typen op de tablet is nog steeds geen hobby,......dus ik ga er maar eens goed voor zitten.
Ik heb namelijk de vorige blog zoveel dingen niet verteld, maar ik laat voor het fijne en prachtige Cambodja de vele (tsja tis allemaal nieuw he ) foto's het woord doen.
https://picasaweb.google.com/113178647546624237631/Cambodja2015
Na Cambdja was het tijd voor weer een nieuw land, Vietnam!
We kwamen, na een stuk pijnlozere grensovergang dan de vorige keer, aan in HoChiMihnCity (hier bekend als Sai Gon), 2 dagen voor 'lunar newyear' oftewel Tet, hun grootste feest van het jaar. Hierdoor was alles een beetje anders. Want heel Vietnam reist af naar hun familie. Was de dag van onze aankomst HCMC overweldigend, hectisch, onbeschrijflijk chaotisch, druk, aanslag op de zintuigen etc, de dagen erna liep het leeg...
Er zijn 39 miljoen -geregistreerde!- motoren in Vietnam (en trouwens maar 2 miljoen auto's), waarvan in verhouding de meeste in Hanoi en HCMC. Oversteken is....eeh ja, je begint met lopen en dan wijkt de beangstigende constante stroom van brommers, scooters, motoren, tuktuks, fietsen uit waar jij loopt. De regels zijn : niet stoppen, niet rennen en zeker niet achteruit bewegen. Gewoon in een rustig constant tempo (show no fear) naar de overkant. Het is even wennen :-)
Door Tet, konden we helaas niet naar de Mekong Delta en waren alle bussen, treinen en vluchten naar andere plekken vol of belachelijk duur. We zaten dus een beetje vast. Gelukkig hadden we een leuk hotel en vervelen wij ons zelden.
We hebben op oudjaarsavond prachtig vuurwerk gezien vanaf ons hoteldak, we hebben heerlijk rustig overal kunnen lopen ivm de helft van het verkeer dat weg was en de lokale sport geleerd (shuttlecock). En voor de vietnamezen die wel in HCMC waren was er een hoop bloemenpracht georganiseerd (Tet wordt gevierd met bloemen, heel, veel bloemen, elk huis heeft gele chrysanten voor de deur, overal worden gele bloesembomen verkocht en op brommers vervoerd en veel winkels hebben een heerlijk geurende kumquatboom staan). Er was in een grote straat een soort Keukenhof gemaakt en alle Vietnamezen die over waren in HCMC maakten selfies in hun beste kleding. Briljant entertainment.
Tet duurt officieel 4-6 dagen, maar in het echie de hele maand februari....(later leerden we, tm de eerste volle maan, op 5 maart).
Na een paar dagen dwalen in kleine schattige steegjes, waar we allerlei Tet-rituelen konden zien (zoals verbranden van nepgeld, in groepjes je haar en je nagels laten doen, je huis poetsen -en nog een keer en nog een keer-, de altaartjes in huis oppimpen etc) konden we met de bus. Op naar de bergen met een prachtige busrit, met wow prachtige uitzichten. We sloegen hiermee diverse strandplaatsjes over, maar vietnam is nogal erg lang en visum nogal kort, dus soms lang stuk te overbruggen, reizen is.....keuzes maken.
Ook hier in de bergen had Tet invloed, we konden niet met de motor de bergen in. Maar we hebben in plaats daarvan de lokale bus gepakt (wat niet mogelijk zou zijn, omdat ze liever een toer aan je verkopen, Vietnam vergt doorzettingsvermogen, tijd en een dikke huid) naar een tempelcomplex en pagoda, die zich lastig anders laten beschrijven dan :Hysterisch. Overal mozaik, kleur, boeddha's met neon tl-buizen, gigantische draken gemaakt van oude flessen....ei-de-loos kijkplezier! En mooie uitzichten op de bergen nadat we alle smalle trapjes van de pagada opgeklommen waren.
Geheel en al per ongeluk kwamen we struinend terecht bij een klein deurtje onder de pagoda, daar was een zeer uitgebreid gangenstelsel, voledig ingericht als....spookhuis. Een gruwelijk spookhuis. We denken -want alhoewel ze hier wel letters gebruiken, is de taal bijna net zo ondoordringbaar als Khmer- dat het de uitbeelding was van leven op aarde zonder boeddhisme.
We hebben hier ook nog lekker een stuk gewandeld (beetje veel stad gehad de laatste tijd) en fijn zitten picknicken op een berg.
Ook hier leek het of we niet makkelijk weg konden komen. Ivm Tet was de nachtbus 40 dollar volgens het hotel. Toen we naar het busstation waren gelopen, bleek het daar nog geen 15 dollar te zijn. Als je niet oplet, dan betaal je extra white-tax. Rustig het 3 tot 10 voudige, als je niet op je hoede bent. Dat is wel echt een nadeel van Vietnam, het constante 'vechten' voor iets dat tenminste richting de normale prijs gaat (overal, als je een busticket koopt, of op straat eet of mandarijnen koopt op de markt of een fles water....).
De busrit was bijzonder. Geen stoelen, maar zgn 'sleepers'. Een soort strandstoel. Je ligt met je benen in een soort koker, die dan weer onder de rugleuning van je voorganger zit. Dit 3 rijen breed en 2 stalelbedden hoog. Hilarisch! En niet gemaakt voor westerse benen. We hadden de laatse 2 beschikbare stoelen van de bus, dus...we zaten eeh lagen achterin en het was meer dan eens dat we helemaal loskwamen van ons 'bed'. De wegen hier zijn namelijk niet zo, laten we zeggen, nieuw en de buschauffeurs niet zo, laten we zeggen, langzaam. Maar al met al een prima busrit en we kwamen op tijd aan op de volgende bestemming en werden netjes naar de plek gebracht waar onze volgende bus vertrok. Een lokale bus naar een schattig oud dorpje. Vanwege korte slaap en bijbehorende tolerantie, was de onderhandeling dat wij hetzelfde betalen als de rest in de bus vrij snel afgehandeld :-)
We zijn 5 dagen in Hoi An, een mooi klein oud dorpje met allemaal gele huisjes geweest. 2 dagen in het dorpje en 3 in het meer landelijke gebied erbuiten. We hebben superveel gefietst en zijn meer dan eens compleet verdwaald. We hebben leuke ontmoetigen gehad, eindeloos gezwaaid naar kindertjes 'hello, hello, hello', rijstewijn gedronken met locals, meegevist met een visser en supergenoten van het knisperend groen om onsmheen. Kleine paadjes ingegaan en maar zien waar we weer uitkomen. Omdat we inmiddels vloeiend (nou ja vloeiend....) 'gelukkig nieuwjaar' kunnen zeggen in het Vietnamees, kregen we een hoop, blij verraste reacties.
We hebben bovenop een gigantische brug gestaan, met prachtig uitzicht over de delta. Het was heerlijk om weer te fietsen en uit de drukte te zijn. We hebben er dan ook goed gebruik van gemaakt in dit platte stuk van Vietnam. Toen we teveel zadelpijn hadden, zijn we lekker een dagje gaan chillen op het strand.
Omdat de het volgemde stuk van onzs trip een hele mooie route is, wilden we graag met de trein. Je gaat over een pas en volgt de kust voor een groot deel van de reis, wat zorgt voor prachtige uitzichten op kustlijn, jungle, baaien, bergen.....kortom, fijn kijkwerk. En...met de trein was ook een leuke ervaring!
Ook het volgende stadje hebben we vooral alles per fiets gedaan, gewoon met de gekte van het verkeer mee (tet lijkt voorbij, mensen zijn weer terug in de steden).
We waren daarna toe aan wat minder stad en wat kleinschaliger en meer natuur en wat minder herrie (getoeter, eindeloos en altijd getoeter en vietnamezen zijn niet de stilste mensen en er zijn er nogal veel.....92 miljoen!).
Dus was het tijd voor het Noorden, we hadden een fikse reis voor de boeg. Helaas was er geen dagbus, we zijn hier tenslotte om te kijken. Maar goed, in de sleeper nachtbus, inclusief karaoke DVD, knetterlichtjes en wifi....ook een leuke ervaring :-)
Na 24 uur reizen (verliep allemaal prima, nachtbus, taxi, bus, boot, bus), kwamen we aan op een prachtig eiland. De laatste busrit was fenomenaal, overal kneitergroene jungle en krijtstenen rotsen die in allerlei vormen grillig omhoog staken. Niet alleen het eiland had deze bizarre vormen, ook de zee is vol met kleine en grote krijtstenen eilandjes. Heel bijzonder.
We hebben een mooie hike gedaan in het nationale park en een dagtoer op een boot. We kwamen er oude bekenden uit Cambodja tegen en met hen in een leuk restaurantje bijgekletst.
Via de hoofdstad zijn we met de trein nog noordelijker gegaan. Sapa. Daar zijn we bijna een week gebleven, omdat we de eerste dagen geen hand voor ogen konden zien. Dikke vette mist, zicht was ms 3 m. Maar toen de mist optrok, WOW, wat is het daar mooi. We hebben diverse hikes gedaan, we zijn achterop de motor via een bloedmooie weg naar klein dorpje gereden en hebben de meest kleurrijke mensen op een markt gezien (en we zijn wel wat gewend na centraal amerika).
Toen hadden we nog 2 dagen op ons visa. We wilden graag dagbussen naar Laos, omdat de omgeving hier zo bijzonder mooi is. Het leek allemaal niet te kunnen, maar uiteindelijk met een aftands minibusje over een hobbel de bobbel weg, zijn we gekomen waar we wilden. En hebben genoten van de prachtige rivier die we lang volgden, de bergen, de kleine dorpjes en de jungle. Vietnam is een prachtig land.
Voor plaatjes bij de tekst
https://picasaweb.google.com/113178647546624237631/Vietnam2015#
We zijn nu in het noorden van heet, mooi en relaxt Laos, weer heel anders, maar dat komt de volgende keer :-)
Groetjes
Es
Tijd voor een blog van onze tijd in Vietnam.
Dat is nog knap lastig, want we hebben heel veel gezien en gedaan in 30 dagen en typen op de tablet is nog steeds geen hobby,......dus ik ga er maar eens goed voor zitten.
Ik heb namelijk de vorige blog zoveel dingen niet verteld, maar ik laat voor het fijne en prachtige Cambodja de vele (tsja tis allemaal nieuw he ) foto's het woord doen.
https://picasaweb.google.com/113178647546624237631/Cambodja2015
Na Cambdja was het tijd voor weer een nieuw land, Vietnam!
We kwamen, na een stuk pijnlozere grensovergang dan de vorige keer, aan in HoChiMihnCity (hier bekend als Sai Gon), 2 dagen voor 'lunar newyear' oftewel Tet, hun grootste feest van het jaar. Hierdoor was alles een beetje anders. Want heel Vietnam reist af naar hun familie. Was de dag van onze aankomst HCMC overweldigend, hectisch, onbeschrijflijk chaotisch, druk, aanslag op de zintuigen etc, de dagen erna liep het leeg...
Er zijn 39 miljoen -geregistreerde!- motoren in Vietnam (en trouwens maar 2 miljoen auto's), waarvan in verhouding de meeste in Hanoi en HCMC. Oversteken is....eeh ja, je begint met lopen en dan wijkt de beangstigende constante stroom van brommers, scooters, motoren, tuktuks, fietsen uit waar jij loopt. De regels zijn : niet stoppen, niet rennen en zeker niet achteruit bewegen. Gewoon in een rustig constant tempo (show no fear) naar de overkant. Het is even wennen :-)
Door Tet, konden we helaas niet naar de Mekong Delta en waren alle bussen, treinen en vluchten naar andere plekken vol of belachelijk duur. We zaten dus een beetje vast. Gelukkig hadden we een leuk hotel en vervelen wij ons zelden.
We hebben op oudjaarsavond prachtig vuurwerk gezien vanaf ons hoteldak, we hebben heerlijk rustig overal kunnen lopen ivm de helft van het verkeer dat weg was en de lokale sport geleerd (shuttlecock). En voor de vietnamezen die wel in HCMC waren was er een hoop bloemenpracht georganiseerd (Tet wordt gevierd met bloemen, heel, veel bloemen, elk huis heeft gele chrysanten voor de deur, overal worden gele bloesembomen verkocht en op brommers vervoerd en veel winkels hebben een heerlijk geurende kumquatboom staan). Er was in een grote straat een soort Keukenhof gemaakt en alle Vietnamezen die over waren in HCMC maakten selfies in hun beste kleding. Briljant entertainment.
Tet duurt officieel 4-6 dagen, maar in het echie de hele maand februari....(later leerden we, tm de eerste volle maan, op 5 maart).
Na een paar dagen dwalen in kleine schattige steegjes, waar we allerlei Tet-rituelen konden zien (zoals verbranden van nepgeld, in groepjes je haar en je nagels laten doen, je huis poetsen -en nog een keer en nog een keer-, de altaartjes in huis oppimpen etc) konden we met de bus. Op naar de bergen met een prachtige busrit, met wow prachtige uitzichten. We sloegen hiermee diverse strandplaatsjes over, maar vietnam is nogal erg lang en visum nogal kort, dus soms lang stuk te overbruggen, reizen is.....keuzes maken.
Ook hier in de bergen had Tet invloed, we konden niet met de motor de bergen in. Maar we hebben in plaats daarvan de lokale bus gepakt (wat niet mogelijk zou zijn, omdat ze liever een toer aan je verkopen, Vietnam vergt doorzettingsvermogen, tijd en een dikke huid) naar een tempelcomplex en pagoda, die zich lastig anders laten beschrijven dan :Hysterisch. Overal mozaik, kleur, boeddha's met neon tl-buizen, gigantische draken gemaakt van oude flessen....ei-de-loos kijkplezier! En mooie uitzichten op de bergen nadat we alle smalle trapjes van de pagada opgeklommen waren.
Geheel en al per ongeluk kwamen we struinend terecht bij een klein deurtje onder de pagoda, daar was een zeer uitgebreid gangenstelsel, voledig ingericht als....spookhuis. Een gruwelijk spookhuis. We denken -want alhoewel ze hier wel letters gebruiken, is de taal bijna net zo ondoordringbaar als Khmer- dat het de uitbeelding was van leven op aarde zonder boeddhisme.
We hebben hier ook nog lekker een stuk gewandeld (beetje veel stad gehad de laatste tijd) en fijn zitten picknicken op een berg.
Ook hier leek het of we niet makkelijk weg konden komen. Ivm Tet was de nachtbus 40 dollar volgens het hotel. Toen we naar het busstation waren gelopen, bleek het daar nog geen 15 dollar te zijn. Als je niet oplet, dan betaal je extra white-tax. Rustig het 3 tot 10 voudige, als je niet op je hoede bent. Dat is wel echt een nadeel van Vietnam, het constante 'vechten' voor iets dat tenminste richting de normale prijs gaat (overal, als je een busticket koopt, of op straat eet of mandarijnen koopt op de markt of een fles water....).
De busrit was bijzonder. Geen stoelen, maar zgn 'sleepers'. Een soort strandstoel. Je ligt met je benen in een soort koker, die dan weer onder de rugleuning van je voorganger zit. Dit 3 rijen breed en 2 stalelbedden hoog. Hilarisch! En niet gemaakt voor westerse benen. We hadden de laatse 2 beschikbare stoelen van de bus, dus...we zaten eeh lagen achterin en het was meer dan eens dat we helemaal loskwamen van ons 'bed'. De wegen hier zijn namelijk niet zo, laten we zeggen, nieuw en de buschauffeurs niet zo, laten we zeggen, langzaam. Maar al met al een prima busrit en we kwamen op tijd aan op de volgende bestemming en werden netjes naar de plek gebracht waar onze volgende bus vertrok. Een lokale bus naar een schattig oud dorpje. Vanwege korte slaap en bijbehorende tolerantie, was de onderhandeling dat wij hetzelfde betalen als de rest in de bus vrij snel afgehandeld :-)
We zijn 5 dagen in Hoi An, een mooi klein oud dorpje met allemaal gele huisjes geweest. 2 dagen in het dorpje en 3 in het meer landelijke gebied erbuiten. We hebben superveel gefietst en zijn meer dan eens compleet verdwaald. We hebben leuke ontmoetigen gehad, eindeloos gezwaaid naar kindertjes 'hello, hello, hello', rijstewijn gedronken met locals, meegevist met een visser en supergenoten van het knisperend groen om onsmheen. Kleine paadjes ingegaan en maar zien waar we weer uitkomen. Omdat we inmiddels vloeiend (nou ja vloeiend....) 'gelukkig nieuwjaar' kunnen zeggen in het Vietnamees, kregen we een hoop, blij verraste reacties.
We hebben bovenop een gigantische brug gestaan, met prachtig uitzicht over de delta. Het was heerlijk om weer te fietsen en uit de drukte te zijn. We hebben er dan ook goed gebruik van gemaakt in dit platte stuk van Vietnam. Toen we teveel zadelpijn hadden, zijn we lekker een dagje gaan chillen op het strand.
Omdat de het volgemde stuk van onzs trip een hele mooie route is, wilden we graag met de trein. Je gaat over een pas en volgt de kust voor een groot deel van de reis, wat zorgt voor prachtige uitzichten op kustlijn, jungle, baaien, bergen.....kortom, fijn kijkwerk. En...met de trein was ook een leuke ervaring!
Ook het volgende stadje hebben we vooral alles per fiets gedaan, gewoon met de gekte van het verkeer mee (tet lijkt voorbij, mensen zijn weer terug in de steden).
We waren daarna toe aan wat minder stad en wat kleinschaliger en meer natuur en wat minder herrie (getoeter, eindeloos en altijd getoeter en vietnamezen zijn niet de stilste mensen en er zijn er nogal veel.....92 miljoen!).
Dus was het tijd voor het Noorden, we hadden een fikse reis voor de boeg. Helaas was er geen dagbus, we zijn hier tenslotte om te kijken. Maar goed, in de sleeper nachtbus, inclusief karaoke DVD, knetterlichtjes en wifi....ook een leuke ervaring :-)
Na 24 uur reizen (verliep allemaal prima, nachtbus, taxi, bus, boot, bus), kwamen we aan op een prachtig eiland. De laatste busrit was fenomenaal, overal kneitergroene jungle en krijtstenen rotsen die in allerlei vormen grillig omhoog staken. Niet alleen het eiland had deze bizarre vormen, ook de zee is vol met kleine en grote krijtstenen eilandjes. Heel bijzonder.
We hebben een mooie hike gedaan in het nationale park en een dagtoer op een boot. We kwamen er oude bekenden uit Cambodja tegen en met hen in een leuk restaurantje bijgekletst.
Via de hoofdstad zijn we met de trein nog noordelijker gegaan. Sapa. Daar zijn we bijna een week gebleven, omdat we de eerste dagen geen hand voor ogen konden zien. Dikke vette mist, zicht was ms 3 m. Maar toen de mist optrok, WOW, wat is het daar mooi. We hebben diverse hikes gedaan, we zijn achterop de motor via een bloedmooie weg naar klein dorpje gereden en hebben de meest kleurrijke mensen op een markt gezien (en we zijn wel wat gewend na centraal amerika).
Toen hadden we nog 2 dagen op ons visa. We wilden graag dagbussen naar Laos, omdat de omgeving hier zo bijzonder mooi is. Het leek allemaal niet te kunnen, maar uiteindelijk met een aftands minibusje over een hobbel de bobbel weg, zijn we gekomen waar we wilden. En hebben genoten van de prachtige rivier die we lang volgden, de bergen, de kleine dorpjes en de jungle. Vietnam is een prachtig land.
Voor plaatjes bij de tekst
https://picasaweb.google.com/113178647546624237631/Vietnam2015#
We zijn nu in het noorden van heet, mooi en relaxt Laos, weer heel anders, maar dat komt de volgende keer :-)
Groetjes
Es
-
22 Maart 2015 - 10:40
Nadine:
Wat een heelrijk verhaal, en dito foto's! En gefeliciteerd met jullie 2-jarig jubileum!!!! Nog veel plezier!
xxx pouw -
07 April 2015 - 22:03
Marion Welling:
Hoi Esther,
Wat een verhaal weer :) En ook een aantal voor ons ook bekende dingen in Vietnam. Hoop je snel weer te zien en al je verhalen en foto's met real live commentaar te horen.
Geniet van je laatste week!
Liefs Marion
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
