Stroomafwaarts
Blijf op de hoogte en volg Esther
13 April 2013 | Nicaragua, San Juan del Norte
hoi hoi,
het is weer tijd voor een update. We hebben zoveel gezien en gedaan de laatste weken, dat het lastig wordt om het over te brengen. Ik heb een berg fotos op picasa gezet om de woorden van wat beeld te voorzien.
https://picasaweb.google.com/113178647546624237631/Nicaragua
https://picasaweb.google.com/113178647546624237631/CostaRica
Laatste keer dat ik schreef waren we op een eiland dat bestaat uit 2 grote vulkanen. Vanaf daar hebben we de nachtboot naar het zuiden gepakt. 12 uur op een boot, waarbij we gewaarschuwd waren dat het een nogal heftige tocht zou kunnen worden. Omdat Paul vaak zeeziek wordt, gingen we goed voorbereid op pad met 2 hangmatten. Maar.....er waren maar 5 hangmatplekken en die waren al bezet...., na even navragen bleek er nog 1 verstopt plekje over tussen andere hangmatten (we moesten over de grond onder de andere hangmatten doorkruipen, best n opgave met onze backpacks :). Maar eigenlijk wilden we allebei in een hangmat kunnen slapen ipv op de koude stalen grond. Met een beetje MacGyver-kunsten hebben we toen een dubbeldekkerconstructie gefabriekt, waar zelfs de locals van onder de indruk waren :) Zie foto op picasa voor het resultaat.
Dus beide kunnen slapen en wakker worden met een zonsopgang vanuit je hangmat is wel een feestje!
De boot bracht ons naar het begin van de rio san juan, een lange rivier die helemaal tot de carribische kust gaat en die we helemaal af wilden proberen gaan. Het probleem was dat het semana santa was en dat is hier het grootste feest van het jaar. Openbaar vervoer gaat niet of is overvol en alle Nicas trekken massaal naar het strand of familie (en veel mensen zijn nagenoeg de hele week stomdronken) . Het was wat lastig plannen dus (en daar zijn we sowieso al niet zo'n ster in).
Maar we hadden een mooi plekje gevonden een stukje stroomafwaarts.. Houten cabana's met uitzicht op de rivier. Hier hebben we zelf chocolade gemaakt en zijn we met zn 2en te paard naar een baseballwedstrijd in het nabijgelegen dorpje gegaan. Baseball is hier de belangrijkste sport en we wilden het weleens meemaken en te paard leek ons wel passend. Het dorpje telde 200 inwoners en die waren allemaal naar de wedstrijd gekomen. Onze rit erheen was hilarisch, onze paarden liepen de hele weg stapvoets en probeerden her en der short cuts terug naar de rancho te nemen. Na veel slappe lach op de eigenwijze paarden dan toch bij het veld aangekomen en als heuse cowboys onze paarden in de schaduw van een boom, aan het hek geknoopt tussen alle andere paarden.
In de gillende hitte was de wedstrijd al in volle gang, mensen waren fanatiek en luiruchtig aan het aanmoedigen en alhoewel in de middle of nix, was er natuurlijk een overvloed aan eten te koop ( in nicaragua hoef je nooit honger te hebben). Erg leuke ervaring en hilarisch dat je af en toe omkijkt om te kijken of je paard niet gejat wordt.
Vanuit daar naar een ander dorpje, nog meer stroomafwaards. Een mooie tour gedaan naar een nationaal park, hier hebben we termieten gegeten en allerlei planten geproefd (1 verdoofde je tong, dat vertelde de gids fijn net iets te laat ).
De volgende morgen gingen we vroeg met de boot naar het uiterste puntje van de rivier. Een reis die zo'n 8 uur zou moeten duren, maar uiteindelijk meer dan 14 uur duurde. Eerst kon de boot niet vertrekken ivm stroomversnellingen, dus iedereen uit de boot, lopen tot na de versnelling, maar....daar was geen boot. Motor was stuk. Na lang wachten ( spelletjes gelukkig altijd in de dagrugzak :) dan toch de boot. Overvol, maar we gingen op weg. De boot kraakte en piepte, maar niemand leek bezorgd. Het was een prachtige tocht, overal jungle, zoveel vogels en na een uur of 2 hadden we heuse stoelen weten te bemachtigen. Bij elke militaire post ( nogal veel, is grensgebied) deed iedereen snel zn zwemvest aan, om meteen weer uit te doen als we wegvoeren. Na een paar uur kwam er ineens een zelfde soort boot langszij. We moesten overstappen, omdat ik toevallig net op het voordekje met de bootjongens stond te roken en te kletsen was ik als 1e op de andere boot en kon een plekje bemachtigen. Maar anderen hadden minder geluk. Dachten we dat de 1e boot overvol was......pfff deze was afgeladen. En door het gewicht duurde het niet lang voordat we vastliepen (droge periode, waardoor de rivier uitzonderlijk laag was). Alle mannen moesten uit de boot en duwen, lastig om niet ook in het water te springen :)
Ondertussen een prachtige zonsondergang. Nooit een saaie dag in Nicaragua!
Midden in de nacht kwamen we aan in het dorpje san juan del norte. Klein en ver van alles. Geen stroomnet, maar elektriciteit van een dieselgenerator voor het hele dorp. Een hostel gevonden en keihard in slaap gevallen na deze enerverende dag.
De dag erna met 2 canadese meiden met een klein uitgehakt wiebelig kanootje de rivier overgestoken om naar de carribische kust te gaan. Maar niet voordat we hadden genoten van een heuse kokosnoot-pel-en rasp-wedstrijd, semana santa festiviteiten :)
Aangekomen aan de andere kant van de rivier, moesten we dwars over iemand zn land en toen kwamen we uit op een uitgestorven strand. Een heerlijk dag niksen en hutten bouwen tegen de zon. Op de terugweg was de man van de kano er niet en we hadden al visioenen dat we op de uitgestorven rivieroever moesten overnachten. Want we zaten inmiddels midden in semana santa....wie weet was hij ons vergeten in het feestgedruis. Maar gelukkig kwam hij (dronken) toch aangevaren en konden we weer terug naar de andere kant van de rivier.
De volgende dag weer terug naar de 1e plek waar we waren aan het begin van de rivier om 4 dagen onder te duiken voor semana santa. Het was de laatste boot die we konden nemen en om 5uur in de ochtend gingen we de lange weg weer terug. Omdat de boot nu veel leger was ging het een stuk sneller. Hier hebben we 4 heerlijke dagen aan de rivier gehad. Onze hangmatjes opgeknoopt in de schaduw, lange wandelingen door de jungle onze ogen uitgekeken. Zoveel vogels, insecten, hagedissen, apen, planten, schildpadden. Super! Een keer in de nacht de steiger opgegaan om in de donkere jungle omring te worden door vuurvliegjes en een superheldere sterrenhemel boven ons. Magisch! Daarna naar het uiterste puntje gelopen om met de zaklamp op zoek naar kaaimannen in het water (hun ogen lichten op). We hebben er zoveel gezien, dat we maar niet meer zijn gaan zwemmen daarna :)
De laatste week Nicaragua was super, met zo'n 40 uur op boten, leuke mensen, prachtige natuur en gekke ervarigen. Tijd om na 2 maanden (tijd vliegt!) in dit fantastische land, de boot te pakken naar buurland Costa Rica.
Daar schrijf ik volgende keer over, de blog is alweer lang genoeg :)
Wel al fotos van Costa Rica op picasa gezet, als je weereens wifi hebt, dan ook maar gebruik van maken, toch.
liefs
es
het is weer tijd voor een update. We hebben zoveel gezien en gedaan de laatste weken, dat het lastig wordt om het over te brengen. Ik heb een berg fotos op picasa gezet om de woorden van wat beeld te voorzien.
https://picasaweb.google.com/113178647546624237631/Nicaragua
https://picasaweb.google.com/113178647546624237631/CostaRica
Laatste keer dat ik schreef waren we op een eiland dat bestaat uit 2 grote vulkanen. Vanaf daar hebben we de nachtboot naar het zuiden gepakt. 12 uur op een boot, waarbij we gewaarschuwd waren dat het een nogal heftige tocht zou kunnen worden. Omdat Paul vaak zeeziek wordt, gingen we goed voorbereid op pad met 2 hangmatten. Maar.....er waren maar 5 hangmatplekken en die waren al bezet...., na even navragen bleek er nog 1 verstopt plekje over tussen andere hangmatten (we moesten over de grond onder de andere hangmatten doorkruipen, best n opgave met onze backpacks :). Maar eigenlijk wilden we allebei in een hangmat kunnen slapen ipv op de koude stalen grond. Met een beetje MacGyver-kunsten hebben we toen een dubbeldekkerconstructie gefabriekt, waar zelfs de locals van onder de indruk waren :) Zie foto op picasa voor het resultaat.
Dus beide kunnen slapen en wakker worden met een zonsopgang vanuit je hangmat is wel een feestje!
De boot bracht ons naar het begin van de rio san juan, een lange rivier die helemaal tot de carribische kust gaat en die we helemaal af wilden proberen gaan. Het probleem was dat het semana santa was en dat is hier het grootste feest van het jaar. Openbaar vervoer gaat niet of is overvol en alle Nicas trekken massaal naar het strand of familie (en veel mensen zijn nagenoeg de hele week stomdronken) . Het was wat lastig plannen dus (en daar zijn we sowieso al niet zo'n ster in).
Maar we hadden een mooi plekje gevonden een stukje stroomafwaarts.. Houten cabana's met uitzicht op de rivier. Hier hebben we zelf chocolade gemaakt en zijn we met zn 2en te paard naar een baseballwedstrijd in het nabijgelegen dorpje gegaan. Baseball is hier de belangrijkste sport en we wilden het weleens meemaken en te paard leek ons wel passend. Het dorpje telde 200 inwoners en die waren allemaal naar de wedstrijd gekomen. Onze rit erheen was hilarisch, onze paarden liepen de hele weg stapvoets en probeerden her en der short cuts terug naar de rancho te nemen. Na veel slappe lach op de eigenwijze paarden dan toch bij het veld aangekomen en als heuse cowboys onze paarden in de schaduw van een boom, aan het hek geknoopt tussen alle andere paarden.
In de gillende hitte was de wedstrijd al in volle gang, mensen waren fanatiek en luiruchtig aan het aanmoedigen en alhoewel in de middle of nix, was er natuurlijk een overvloed aan eten te koop ( in nicaragua hoef je nooit honger te hebben). Erg leuke ervaring en hilarisch dat je af en toe omkijkt om te kijken of je paard niet gejat wordt.
Vanuit daar naar een ander dorpje, nog meer stroomafwaards. Een mooie tour gedaan naar een nationaal park, hier hebben we termieten gegeten en allerlei planten geproefd (1 verdoofde je tong, dat vertelde de gids fijn net iets te laat ).
De volgende morgen gingen we vroeg met de boot naar het uiterste puntje van de rivier. Een reis die zo'n 8 uur zou moeten duren, maar uiteindelijk meer dan 14 uur duurde. Eerst kon de boot niet vertrekken ivm stroomversnellingen, dus iedereen uit de boot, lopen tot na de versnelling, maar....daar was geen boot. Motor was stuk. Na lang wachten ( spelletjes gelukkig altijd in de dagrugzak :) dan toch de boot. Overvol, maar we gingen op weg. De boot kraakte en piepte, maar niemand leek bezorgd. Het was een prachtige tocht, overal jungle, zoveel vogels en na een uur of 2 hadden we heuse stoelen weten te bemachtigen. Bij elke militaire post ( nogal veel, is grensgebied) deed iedereen snel zn zwemvest aan, om meteen weer uit te doen als we wegvoeren. Na een paar uur kwam er ineens een zelfde soort boot langszij. We moesten overstappen, omdat ik toevallig net op het voordekje met de bootjongens stond te roken en te kletsen was ik als 1e op de andere boot en kon een plekje bemachtigen. Maar anderen hadden minder geluk. Dachten we dat de 1e boot overvol was......pfff deze was afgeladen. En door het gewicht duurde het niet lang voordat we vastliepen (droge periode, waardoor de rivier uitzonderlijk laag was). Alle mannen moesten uit de boot en duwen, lastig om niet ook in het water te springen :)
Ondertussen een prachtige zonsondergang. Nooit een saaie dag in Nicaragua!
Midden in de nacht kwamen we aan in het dorpje san juan del norte. Klein en ver van alles. Geen stroomnet, maar elektriciteit van een dieselgenerator voor het hele dorp. Een hostel gevonden en keihard in slaap gevallen na deze enerverende dag.
De dag erna met 2 canadese meiden met een klein uitgehakt wiebelig kanootje de rivier overgestoken om naar de carribische kust te gaan. Maar niet voordat we hadden genoten van een heuse kokosnoot-pel-en rasp-wedstrijd, semana santa festiviteiten :)
Aangekomen aan de andere kant van de rivier, moesten we dwars over iemand zn land en toen kwamen we uit op een uitgestorven strand. Een heerlijk dag niksen en hutten bouwen tegen de zon. Op de terugweg was de man van de kano er niet en we hadden al visioenen dat we op de uitgestorven rivieroever moesten overnachten. Want we zaten inmiddels midden in semana santa....wie weet was hij ons vergeten in het feestgedruis. Maar gelukkig kwam hij (dronken) toch aangevaren en konden we weer terug naar de andere kant van de rivier.
De volgende dag weer terug naar de 1e plek waar we waren aan het begin van de rivier om 4 dagen onder te duiken voor semana santa. Het was de laatste boot die we konden nemen en om 5uur in de ochtend gingen we de lange weg weer terug. Omdat de boot nu veel leger was ging het een stuk sneller. Hier hebben we 4 heerlijke dagen aan de rivier gehad. Onze hangmatjes opgeknoopt in de schaduw, lange wandelingen door de jungle onze ogen uitgekeken. Zoveel vogels, insecten, hagedissen, apen, planten, schildpadden. Super! Een keer in de nacht de steiger opgegaan om in de donkere jungle omring te worden door vuurvliegjes en een superheldere sterrenhemel boven ons. Magisch! Daarna naar het uiterste puntje gelopen om met de zaklamp op zoek naar kaaimannen in het water (hun ogen lichten op). We hebben er zoveel gezien, dat we maar niet meer zijn gaan zwemmen daarna :)
De laatste week Nicaragua was super, met zo'n 40 uur op boten, leuke mensen, prachtige natuur en gekke ervarigen. Tijd om na 2 maanden (tijd vliegt!) in dit fantastische land, de boot te pakken naar buurland Costa Rica.
Daar schrijf ik volgende keer over, de blog is alweer lang genoeg :)
Wel al fotos van Costa Rica op picasa gezet, als je weereens wifi hebt, dan ook maar gebruik van maken, toch.
liefs
es
-
13 April 2013 - 19:05
Nadine:
Wat een rijkdom om zulke prachtige dingen te mogen meemaken. Geniet van alles dat je daar ziet, ruikt voelt, en hoort. Dikke knufffel, Nadine -
14 April 2013 - 08:49
Renata:
geweldig verslag weer! je kan het zo leuk vertellen dat ik in gedachten zelf even in Nicaragua was........veel plezier nog in Costa Rica! -
17 April 2013 - 17:47
Marion:
Hoi Esther,
Wat leuk om weer verder te lezen over je reis. Ik ga alles uitpluizen in het reisboek van Nicaragua zodat ik precies kan zien waar jullie geweest zijn. En dat jij paard rijdt, ik wist helemaal niet dat je dat zo goed kon. Wat een prachtige foto's van al die vogels en die dieren, trouwens. Ik kan me voorstellen dat jullie het er prima naar je zin hebben en dat is trouwens ook goed te zien op de foto's. Geniet ervan!
Liefs Marion
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
