Reünies en ruïnes
Door: esther
Blijf op de hoogte en volg Esther
23 Februari 2009 | Peru, Aguas Calientes
Het eerste bericht uit Peru, maar eerst; wat een hoop gezellige berichtjes, leuke mededelingen en mails. Lief zijn jullie en leuk om te lezen dat er zoveel mensen ´meereizen´!! Henneke en Erwin nog gefeliciteerd!!!!
Tis weer tijd om even lekker bij te kletsen. Want wat gebeurt er toch weer een hoop, en zoveel leuks!!!
Van Ecuador naar Peru was een kleine bevalling. Op ´t vliegveld van Quito was een meneer in uniform die zichzelf ietsje te serieus nam en zelf m´n vuile was wilde zien (roosjes is anders ;-). Hij was zo geintrigeerd door m´n travel-safe dat ik het tasje met fruit en m´n drinken uiteindelijk ongezien mee kon nemen.... De 9 uur op Lima waren eigenlijk wel grappig. Een vliegveld is namelijk een enorm leuke plek om mensen te observeren. Grappig hoeveel verschillende mensen er op de wereld zijn, maar hoe emoties overal ter wereld terug te brengen zijn in gebaren en gedrag die taal te boven gaan. Goed, zoals jullie lezen word je van uren (´s nachts) op een vliegveld een beetje filosofisch. Ik kwam er vrij snel achter dat de bagage karretjes betere stoelen waren dan de kuipstoeltjes in de hal. Heb dus vele uurtjes lezend, rokend, kijkend en schrijvend doorgebracht...buiten op een karretje. Haha je had de mensen moeten zien kijken. Door vertragingen ruim 12 uur op het vliegveld van Lima doorgebracht, ik zeg maar zo: weer een ervaring rijker. Maar goed, na een uurtje vliegen was ik dan in Cusco (WOW mooi, maar jeetje even wennen zoveel toeristen) en een uurtje later zat ik in het hostel. De australier die ik op het vliegveld had ontmoet ging gezellig mee naar hetzelfde hostel en zonder te slapen ben ik toch maar mee de stad ingegaan. Tim kende namelijk een jongen in Cusco en zij gingen eten. Of ik meeging....ach ja, slapen doe ik ander keertje wel weer :-). Al kon je me na 1 biertje wegdragen. Me de dag erna heerlijk vermaakt met beetje ronddwalen in het prachtige cusco, wat een hoop verleden en wat een mooie stad. s Avonds met 3 chilenen aan tafel en al spreek ik inmiddels best wat spaans, wat deze jongens spraken....mijn hemel, dat had met spaans weinig te maken. Maar goed, we hebben toch een hele avond volgekletst en mijn lijstje palabras malas is aanzienlijk uitgebreid :-). Ook nog alpaca (lama) gegeten, naast het typische gerecht van hier, is het ook nog eens ontzettend lekker. En het ook drankje pisco sour ook maar meteen geproefd, ik doe het goed in de lokale gerechten!
De dag erna werd ik wakker met 2 enthousiaste meiden zowat in m´n bed. Carmen en Lynn waren aangekomen. Helemaal leuk. En ondanks het slaapgebrek is Carmen met me meegegaan naar 2 superinteressante archeologische sites, waar je met de bus vanuit Cusco naar toe kon. 1 zelfs uit de pre-inca tijd. Daar hebben we nog staan kletsen met een jongen die archeoloog was en van één van de vele straatjes alle steentjes aan het tekenen was....pffff. Dit met behulp van cocablaadjes, die wij ook mochten proeven. Als je dan toch alle traditionele dingen proeft, dan deze ook.
Het lukt me niet om goed te beschrijven hoe die ruines eruit zien. Maar het gevoel rond te lopen tussen zoveel historie, waar (resten van) zulke ingenieuze dingen te zien zijn, in een adembenemend landschap, in de vallei vanuit waar het incarijk groot geworden is, dat doet toch wat met je. Zoals we de hele dag uitriepen ´nou hier krijg ik mn hoofd niet omheen hoor´. M´n camera maakt overuren.
De dag erna zijn we op een tour door de heilige vallei gegaan. Rijdend door supermooi landschap op weg naar andere indrukwekkende inca sites. Hoge bergen met in het midden de rivier en de vlakke stukken. Groen groener groenst en wat ´ruwere´ bergketens dan in Ecuador. Veel bloemen en overal waar je kijkt: mais (Angelique :-). Het blijft ongelooflijk moeilijk om de historie ´te pakken´ te krijgen. Het is volop genieten van al het moois, maar tegelijkertijd besef je dat het zo´n klein stukje is van wat er was. Zoveel kennis die verloren is gegaan, de spanjaarden die hier zoveel vernield hebben en dat alles in een omgeving die iets mystieks heeft met z´n robuuste groene bergen en nevels. Waar dan mensen met felgekleurde doeken op de rug in rondlopen.
Vol van alle prachtige dingen kwamen we in het hostel aan en daar waren Maarten en Pascal aangekomen. Weer een gezellig weerzien!
De dag erna stond Katja ineens in het hostel. Nu was iedereen er! ´s Avonds zijn we dan ook lekker met z´n allen uit eten gegaan en daarna gaan stappen. Erg gezellig, maar dansen, drinken, roken, meezingen en druk doen op ruim 3200 meter is een vrij adembenemende bezigheid, letterlijk. Maar goed, daar hebben we ons niet door tegen laten houden en een superavond gehad.
Om vervolgens de dag erna met een lichte chuchaqui carnaval te gaan vieren. Even rechtzetten: carnaval wordt hier gevierd met water en spuitbussen schuim. Geen bier, geen prins, geen foute liedjes (alhoewel, daar hebben Carmen en ik wel voor gezorgd in de bus :-). We zijn naar Pisac gegaan, want daar was het het leukst met de traditionele dansen werd ons gezegd. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat die dansen voor mij wel leuk, maar niet het allerbelangrijkste waren, lekker met water gooien naar wildvreemden daarintegen......;-)
Ik had in het hostal al waterballonnen gevuld en was onderweg al fanatiek uit het raam van de bus aan het gooien (tot groot vermaak van de locals in de bus), wat een heerlijk feest! Onderweg stonden er overal mensen langs de weg die ook met vanalles naar de bus gooiden en vaak ging het raam net iets te laat dicht, dus de eerste spetters al te pakken. Uit de bus gestapt en meteen in de openbare wc nieuwe balonnen gemaakt. Daar ontstond al meteen het eerste gevecht, want aan de mannen-kant waren ze ook ballonnen aan het vullen. Geweldig, achter elkaar aan rennen en ontduiken. En dit was nog niet eens op de plaza. Dus goed uitgerust met een tas met waterbalonnen en een flesje water gingen we op pad. De straat naar de plaza was druk en daar bediende men zich ook van emmers water en enorme waterpistolen (en nee, zeker niet alleen kinderen).....en als je dan eenmaal nat bent heb je ook niet zoveel meer te verliezen. Carmen en ik zijn er vol ingegaan. Uitdagen, natgooien, terugpakken, wegrennen, schuim uit je ogen vegen, nieuw water scoren en gááááán. Op een gegeven moment werd ik aan 6 kanten aangevallen met schuim, emmers water, ballonnen en kleurige confetti (geeft af met water), want wie de bal kaatst..... Éen jongen had ons goed te pakken, dus zijn we met z´n tweeen op hem afgegaan met onze flessen water om hem eens goed in te peperen :-).
Dit alles gesitueerd in een pitoresk klein dorpje, omgeven door prachtige bergen en een gezellige plaza met allemaal leuke gekleurde balkonnetjes en helemaal versierd met ballonnen, gekleurde vlaggen en maisstengels. In het midden van de plaza een groot podium met verschillende traditionele dansen en muziek. Op de plaza heel veel mensen in super gekleurde kleding. (de kleurtjes hier zijn bijna nog overweldigender dan in Ecuador, jep heb alweer een tas gekocht ;-). Sommige plekken in het publiek waren (tijdelijk) open, daar vonden de verschillende water-schuim-gevechten plaats. Ballonnen werden vanaf alle kanten gegooid, spuitbussen vol schuim werden op willekeurige mensen leeggespoten en mensen werden natgespoten met grote waterpistolen of overvallen door emmers water. Na een poos rennen, spelen, uithijgen (de hoogte is echt te voelen, want mijn conditie is normaal namelijk uitmuntend :-) en opnieuw gaan en vooral genieten van al dit leuks was het water op en hadden we het koud. We zijn naar Cusco teruggegaan en de jongen die we zo teruggepakt hadden ging met ons mee uit eten (na eerst een warme douche en droge kleren). We zaten met rode wangen aan tafel van tevreden vermoeidheid!
Vanmorgen hebben Carmen, Lynn en ik de trein gepakt naar het dorpje vlakbij machu picchu (nadat we met de bus keihard door de heilige vallei hebben gescheurd om de trein te halen, maar helaas toch de trein gemist, tsja hoort erbij). Uiteindelijk toch een trein en man, wat een beeldschone treinreis, echt dwars door de (hoge) bergen, de hele tijd langs de rivier. Onderweg al ruines gezien in de bergen. Een klein voorproefje voor morgen, want dan gaan we naar Machu Picchu!!!! En daar heb ik echt superveel zin in!
Liefs
sje
p.s. Voor de google-earthers, na Machu Picchu gaan Carmen en ik (´omweggetje´) naar Nazca en Ica, om vervolgens door te reizen naar Arequipa, waar ook maarten en Lynn heenkomen. Vanaf daar met z´n allen naar Puno en lake titicaca en via Copacabana naar La Paz (bolivia). Over ruim 2 weken zijn we dan in La paz.
Tis weer tijd om even lekker bij te kletsen. Want wat gebeurt er toch weer een hoop, en zoveel leuks!!!
Van Ecuador naar Peru was een kleine bevalling. Op ´t vliegveld van Quito was een meneer in uniform die zichzelf ietsje te serieus nam en zelf m´n vuile was wilde zien (roosjes is anders ;-). Hij was zo geintrigeerd door m´n travel-safe dat ik het tasje met fruit en m´n drinken uiteindelijk ongezien mee kon nemen.... De 9 uur op Lima waren eigenlijk wel grappig. Een vliegveld is namelijk een enorm leuke plek om mensen te observeren. Grappig hoeveel verschillende mensen er op de wereld zijn, maar hoe emoties overal ter wereld terug te brengen zijn in gebaren en gedrag die taal te boven gaan. Goed, zoals jullie lezen word je van uren (´s nachts) op een vliegveld een beetje filosofisch. Ik kwam er vrij snel achter dat de bagage karretjes betere stoelen waren dan de kuipstoeltjes in de hal. Heb dus vele uurtjes lezend, rokend, kijkend en schrijvend doorgebracht...buiten op een karretje. Haha je had de mensen moeten zien kijken. Door vertragingen ruim 12 uur op het vliegveld van Lima doorgebracht, ik zeg maar zo: weer een ervaring rijker. Maar goed, na een uurtje vliegen was ik dan in Cusco (WOW mooi, maar jeetje even wennen zoveel toeristen) en een uurtje later zat ik in het hostel. De australier die ik op het vliegveld had ontmoet ging gezellig mee naar hetzelfde hostel en zonder te slapen ben ik toch maar mee de stad ingegaan. Tim kende namelijk een jongen in Cusco en zij gingen eten. Of ik meeging....ach ja, slapen doe ik ander keertje wel weer :-). Al kon je me na 1 biertje wegdragen. Me de dag erna heerlijk vermaakt met beetje ronddwalen in het prachtige cusco, wat een hoop verleden en wat een mooie stad. s Avonds met 3 chilenen aan tafel en al spreek ik inmiddels best wat spaans, wat deze jongens spraken....mijn hemel, dat had met spaans weinig te maken. Maar goed, we hebben toch een hele avond volgekletst en mijn lijstje palabras malas is aanzienlijk uitgebreid :-). Ook nog alpaca (lama) gegeten, naast het typische gerecht van hier, is het ook nog eens ontzettend lekker. En het ook drankje pisco sour ook maar meteen geproefd, ik doe het goed in de lokale gerechten!
De dag erna werd ik wakker met 2 enthousiaste meiden zowat in m´n bed. Carmen en Lynn waren aangekomen. Helemaal leuk. En ondanks het slaapgebrek is Carmen met me meegegaan naar 2 superinteressante archeologische sites, waar je met de bus vanuit Cusco naar toe kon. 1 zelfs uit de pre-inca tijd. Daar hebben we nog staan kletsen met een jongen die archeoloog was en van één van de vele straatjes alle steentjes aan het tekenen was....pffff. Dit met behulp van cocablaadjes, die wij ook mochten proeven. Als je dan toch alle traditionele dingen proeft, dan deze ook.
Het lukt me niet om goed te beschrijven hoe die ruines eruit zien. Maar het gevoel rond te lopen tussen zoveel historie, waar (resten van) zulke ingenieuze dingen te zien zijn, in een adembenemend landschap, in de vallei vanuit waar het incarijk groot geworden is, dat doet toch wat met je. Zoals we de hele dag uitriepen ´nou hier krijg ik mn hoofd niet omheen hoor´. M´n camera maakt overuren.
De dag erna zijn we op een tour door de heilige vallei gegaan. Rijdend door supermooi landschap op weg naar andere indrukwekkende inca sites. Hoge bergen met in het midden de rivier en de vlakke stukken. Groen groener groenst en wat ´ruwere´ bergketens dan in Ecuador. Veel bloemen en overal waar je kijkt: mais (Angelique :-). Het blijft ongelooflijk moeilijk om de historie ´te pakken´ te krijgen. Het is volop genieten van al het moois, maar tegelijkertijd besef je dat het zo´n klein stukje is van wat er was. Zoveel kennis die verloren is gegaan, de spanjaarden die hier zoveel vernield hebben en dat alles in een omgeving die iets mystieks heeft met z´n robuuste groene bergen en nevels. Waar dan mensen met felgekleurde doeken op de rug in rondlopen.
Vol van alle prachtige dingen kwamen we in het hostel aan en daar waren Maarten en Pascal aangekomen. Weer een gezellig weerzien!
De dag erna stond Katja ineens in het hostel. Nu was iedereen er! ´s Avonds zijn we dan ook lekker met z´n allen uit eten gegaan en daarna gaan stappen. Erg gezellig, maar dansen, drinken, roken, meezingen en druk doen op ruim 3200 meter is een vrij adembenemende bezigheid, letterlijk. Maar goed, daar hebben we ons niet door tegen laten houden en een superavond gehad.
Om vervolgens de dag erna met een lichte chuchaqui carnaval te gaan vieren. Even rechtzetten: carnaval wordt hier gevierd met water en spuitbussen schuim. Geen bier, geen prins, geen foute liedjes (alhoewel, daar hebben Carmen en ik wel voor gezorgd in de bus :-). We zijn naar Pisac gegaan, want daar was het het leukst met de traditionele dansen werd ons gezegd. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat die dansen voor mij wel leuk, maar niet het allerbelangrijkste waren, lekker met water gooien naar wildvreemden daarintegen......;-)
Ik had in het hostal al waterballonnen gevuld en was onderweg al fanatiek uit het raam van de bus aan het gooien (tot groot vermaak van de locals in de bus), wat een heerlijk feest! Onderweg stonden er overal mensen langs de weg die ook met vanalles naar de bus gooiden en vaak ging het raam net iets te laat dicht, dus de eerste spetters al te pakken. Uit de bus gestapt en meteen in de openbare wc nieuwe balonnen gemaakt. Daar ontstond al meteen het eerste gevecht, want aan de mannen-kant waren ze ook ballonnen aan het vullen. Geweldig, achter elkaar aan rennen en ontduiken. En dit was nog niet eens op de plaza. Dus goed uitgerust met een tas met waterbalonnen en een flesje water gingen we op pad. De straat naar de plaza was druk en daar bediende men zich ook van emmers water en enorme waterpistolen (en nee, zeker niet alleen kinderen).....en als je dan eenmaal nat bent heb je ook niet zoveel meer te verliezen. Carmen en ik zijn er vol ingegaan. Uitdagen, natgooien, terugpakken, wegrennen, schuim uit je ogen vegen, nieuw water scoren en gááááán. Op een gegeven moment werd ik aan 6 kanten aangevallen met schuim, emmers water, ballonnen en kleurige confetti (geeft af met water), want wie de bal kaatst..... Éen jongen had ons goed te pakken, dus zijn we met z´n tweeen op hem afgegaan met onze flessen water om hem eens goed in te peperen :-).
Dit alles gesitueerd in een pitoresk klein dorpje, omgeven door prachtige bergen en een gezellige plaza met allemaal leuke gekleurde balkonnetjes en helemaal versierd met ballonnen, gekleurde vlaggen en maisstengels. In het midden van de plaza een groot podium met verschillende traditionele dansen en muziek. Op de plaza heel veel mensen in super gekleurde kleding. (de kleurtjes hier zijn bijna nog overweldigender dan in Ecuador, jep heb alweer een tas gekocht ;-). Sommige plekken in het publiek waren (tijdelijk) open, daar vonden de verschillende water-schuim-gevechten plaats. Ballonnen werden vanaf alle kanten gegooid, spuitbussen vol schuim werden op willekeurige mensen leeggespoten en mensen werden natgespoten met grote waterpistolen of overvallen door emmers water. Na een poos rennen, spelen, uithijgen (de hoogte is echt te voelen, want mijn conditie is normaal namelijk uitmuntend :-) en opnieuw gaan en vooral genieten van al dit leuks was het water op en hadden we het koud. We zijn naar Cusco teruggegaan en de jongen die we zo teruggepakt hadden ging met ons mee uit eten (na eerst een warme douche en droge kleren). We zaten met rode wangen aan tafel van tevreden vermoeidheid!
Vanmorgen hebben Carmen, Lynn en ik de trein gepakt naar het dorpje vlakbij machu picchu (nadat we met de bus keihard door de heilige vallei hebben gescheurd om de trein te halen, maar helaas toch de trein gemist, tsja hoort erbij). Uiteindelijk toch een trein en man, wat een beeldschone treinreis, echt dwars door de (hoge) bergen, de hele tijd langs de rivier. Onderweg al ruines gezien in de bergen. Een klein voorproefje voor morgen, want dan gaan we naar Machu Picchu!!!! En daar heb ik echt superveel zin in!
Liefs
sje
p.s. Voor de google-earthers, na Machu Picchu gaan Carmen en ik (´omweggetje´) naar Nazca en Ica, om vervolgens door te reizen naar Arequipa, waar ook maarten en Lynn heenkomen. Vanaf daar met z´n allen naar Puno en lake titicaca en via Copacabana naar La Paz (bolivia). Over ruim 2 weken zijn we dan in La paz.
-
24 Februari 2009 - 06:42
Klaske:
Wouw, dat klinkt werkelijk waar als een super feest....gooien met water en schuim..... wat heerlijk ;-)
Wat beleef je toch ontzetetend veel. Wat onwijs gaaf.....
Nou geniet er nog maar even van, want de tijd vliegt en het is zo voorbij!!
Ik ga vrijdag lekker naar Curacao en dan kijken voor werk en een huisje....ja ja.....ik ga het echt aanpakken om daar een half jaar te gaan wonen en werken. Gaaf he!!! Dus ook ik heb een leuk vooruitzicht....
Spreek je!
xx -
24 Februari 2009 - 06:52
Rieneke:
Jouw leven was al nooit saai, maar nu gooi je het in een nog hogere versnelling!
Hoewel je zegt, dat het allemaal moeilijk in woorden uit te drukken valt, lukt dat je toch aardig.
Ik zit er midden in, als ik dat lees!
Misschien had je vroeger toch een SUPERSOOKER moeten hebben, dat heb je vast gemist!
Lieverd, veel plezier in Peru en Bolivia.
xx Rieneke -
24 Februari 2009 - 07:45
Angélique:
Te gekke carnaval, met water gooien !!!! dit wil ik straks ook wel proberen als ik in Meerssen op de Markt carnaval ga vieren, ik denk niet dat ik ver kom !!!!
Wij hebben jouw verhaal weer met veel plezier gelezen. Dank je wel, tot de volgende keer.
Groetjes vanuit het 3100 meter lager gelegen Moorveld -
24 Februari 2009 - 08:23
Marion:
Hoi Esther,
En nu weer Peru, het houdt niet op! Op zo'n manier carnaval vieren lijkt me ook wel eens wat. Alleen een beetje koud om dat hier te doen. Ik ben benieuwd naar je ervaringen bij de Manchu Picchu. Het schijnt daar fantastisch te zijn en staat ook nog op mijn verlanglijstje. Maar voorlopig gaan al onze geldstromen naar de verbouwing. op dit moment zijn boven twee mannen nieuwe ramen in de slaapkamer aan het zetten. Dat mocht ook wel, want ze gingen niet meer dicht. Maar we genieten lekker mee van jouw reis, dus dat is ook leuk.
Liefs Marion -
24 Februari 2009 - 10:10
Nadine:
Lieve Es,
Wat een bizar stoere tijd heb je daar toch. Echt geweldig om mee te kunnen lezen met je. Ik heb heel benieuwd ook naar alle foto's, dus mocht je een keer gelegenheid hebben je fotoboek op deze blog bij te werken... ik houd me aanbevolen ;).
Geniet, en nooit met mate!!
xxx Nadine -
24 Februari 2009 - 19:54
Daniélle:
De betere carnaval, ik vind dat het hier geintroduceerd moet worden :) -
28 Februari 2009 - 16:49
Esther :
hoi allemaal, hoe is het in NL? Ben nu ff snel in Arequipa een internetcafe ingedoken om een DVD te branden. Morgen =eigenlijk vannacht= gaan we namelijk op 3 daagse toer door de colca canyon. DVD duurt zoooo lang, dat ik mooi wat fotootjes kon verkleinen en plaatsten, om wat beeld aan de grote hoeveelheid woorden van de afgelopen maand toe te voegen. Alles staat kriskras door elkaar, maar goed. Toelichting in volgende blog. Al doen we nu zoveel bijzondere dingen rapido achter elkaar, ´t wordt nog een uitdaging om dat in een leesbare blog te proppen ;-)
dikke kus -
28 Februari 2009 - 17:07
Esther :
ps je moet op de kleine fotootjes =onder= klikken, anders worden ze een beetje raar uitgerekt ...
En als je alvast het eea wilt lezen, kun je de sites van carmen en Lynn checken. Zij lopen wat voor op het bloggen. == je komt op hun sites via -reisvrienden- aan de rechterkant ==
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
